umma1703919932

13 hours Translate

Translation is not possible.

ҚАБР АЗОБИ — КАТТА ГУНОҲЛАРДАН ЭМАС, БЕПАРВОЛИКДАН БОШЛАНАДИ Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан қабр азоби ҳақида сўралганда, жуда даҳшатли, аммо ҳаётий ҳақиқатни баён қилганлар: «Қабр азобининг учдан бир қисми ғийбатдан, учдан бир қисми бавлдан (пешобдан эҳтиёт бўлмасликдан), учдан бир қисми чақимчиликдан», дедилар. Бу ерда энг ўйлантирадиган жиҳат шуки: санаб ўтилган сабаблар улкан гуноҳлар эмас, балки одамлар енгил санайдиган ишлардир. ҒИЙБАТ — ТИЛНИНГ ГУНОҲИ Ғийбат гапдек туюлади, одатга айланиб кетади, “рост-ку” деган баҳона билан оқланади. Аммо Қуръонда Аллоҳ таоло уни: «ўлик биродарингнинг гўштини ейиш» деб тасвирлайди (Ҳужурот, 12). Бу гапнинг оғирлиги шуки, тилдан чиққан гуноҳ қабрга ҳам инсон билан бирга киради. БАВЛДАН ЭҲТИЁТСИЗЛИК — БЕПАРВОЛИК ГУНОҲИ Расулуллоҳ ﷺ очиқ огоҳлантирганлар: «Бавлдан покланинглар! Зеро, қабр азоби аксарият шундан бўлади» (Дорақутний) Бу ерда муаммо пешобнинг ўзи эмас. Муаммо — бепарволик. Таҳората, намозга, покликка енгил қараш — ибодатни емирувчи иллат. Аллоҳ покликни севади, беэътиборликни эмас. ЧАҚИМЧИЛИК — ЖАМИЯТНИ БУЗАДИГАН ГУНОҲ Чақимчилик: • икки одам орасига ўт қўяди, • адоватни кўпайтирaди, • қалбларни синдиради. Расулуллоҳ ﷺ айтганлар: «Чақимчи жаннатга кирмайди». Бу гуноҳ фақат бир кишига эмас, бутун муҳитга зарар етказади. НЕГА АЙНАН ШУЛАР? Чунки булар: • одатга айланади, • енгил саналиб қолади, • тавбаси кечиктирилади. Инсон катта гуноҳдан қўрқади, лекин майда деб ўйлагани уни секин-аста ҳалокатга олиб боради. Қабр азоби фақат: — зулм қилганлар учун эмас, — қотиллар учун эмас, балки: — тилини сақламаган, — покликка беэътибор бўлган, — одамлар орасига фитна солганлар учун ҳам бор. Шунинг учун: • тилни тий, • покликка қаттиқ эътибор бер, • гап ташишдан қоч. Чунки қабр тор жой. У ерда баҳона ўтмайди. Аллоҳ бизларни тили билан ҳалок бўлганлардан, бепарволик сабаб азобга дучор бўлганлардан, фитначилар сафидан асрасин. Амиин.

ҚАБР АЗОБИ — КАТТА ГУНОҲЛАРДАН ЭМАС, БЕПАРВОЛИКДАН БОШЛАНАДИ

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан қабр азоби ҳақида сўралганда, жуда даҳшатли, аммо ҳаётий ҳақиқатни баён қилганлар: «Қабр азобининг учдан бир қисми ғийбатдан, учдан бир қисми бавлдан (пешобдан эҳтиёт бўлмасликдан),

учдан бир қисми чақимчиликдан», дедилар.

Бу ерда энг ўйлантирадиган жиҳат шуки: санаб ўтилган сабаблар улкан гуноҳлар эмас,

балки одамлар енгил санайдиган ишлардир.

ҒИЙБАТ — ТИЛНИНГ ГУНОҲИ

Ғийбат гапдек туюлади, одатга айланиб кетади, “рост-ку” деган баҳона билан оқланади.

Аммо Қуръонда Аллоҳ таоло уни: «ўлик биродарингнинг гўштини ейиш» деб тасвирлайди (Ҳужурот, 12).

Бу гапнинг оғирлиги шуки, тилдан чиққан гуноҳ қабрга ҳам инсон билан бирга киради.

БАВЛДАН ЭҲТИЁТСИЗЛИК — БЕПАРВОЛИК ГУНОҲИ

Расулуллоҳ ﷺ очиқ огоҳлантирганлар: «Бавлдан покланинглар! Зеро, қабр азоби аксарият шундан бўлади» (Дорақутний)

Бу ерда муаммо пешобнинг ўзи эмас. Муаммо — бепарволик. Таҳората, намозга, покликка енгил қараш — ибодатни емирувчи иллат. Аллоҳ покликни севади, беэътиборликни эмас.

ЧАҚИМЧИЛИК — ЖАМИЯТНИ БУЗАДИГАН ГУНОҲ

Чақимчилик:

• икки одам орасига ўт қўяди,

• адоватни кўпайтирaди,

• қалбларни синдиради.

Расулуллоҳ ﷺ айтганлар: «Чақимчи жаннатга кирмайди».

Бу гуноҳ фақат бир кишига эмас, бутун муҳитга зарар етказади.

НЕГА АЙНАН ШУЛАР?

Чунки булар:

• одатга айланади,

• енгил саналиб қолади,

• тавбаси кечиктирилади.

Инсон катта гуноҳдан қўрқади, лекин майда деб ўйлагани уни секин-аста ҳалокатга олиб боради.

Қабр азоби фақат:

— зулм қилганлар учун эмас,

— қотиллар учун эмас, балки:

— тилини сақламаган,

— покликка беэътибор бўлган,

— одамлар орасига фитна солганлар учун ҳам бор.

Шунинг учун:

• тилни тий,

• покликка қаттиқ эътибор бер,

• гап ташишдан қоч.

Чунки қабр тор жой. У ерда баҳона ўтмайди.

Аллоҳ бизларни тили билан ҳалок бўлганлардан, бепарволик сабаб азобга дучор бўлганлардан,

фитначилар сафидан асрасин.

Амиин.

Comment

Send as a message

Share on my page

Share in the group

15 hours Translate

Translation is not possible.

ИККИ ҚОИДА — ИККИ ДУНЁ САОДАТИ Улуғ тобеин Салама ибн Динор Абу Ҳозим раҳимаҳуллоҳ жуда қисқа, лекин бутун ҳаётни қамраб олган қоида қолдирган: «Икки нарса борки, агар уларга амал қилсанг, дунё ва охират яхшилигига эришасан». Бу икки қоида диннинг моҳиятидир. 1. НАФСГА ОҒИР БЎЛСА ҲАМ — АМАЛ ҚИЛ Агар бир иш сенга ёқмаса, қийин туюлса, лекин Аллоҳ яхши кўрган амал бўлса — уни бажар. Чунки ибодат нафс учун эмас, Аллоҳ учун қилинади. Намозга эринган нафс бор, лекин намозда қутулиш бор. Садақага қаттиқ боғланган қалб бор, лекин садақада беришда барака бор. Аллоҳ айтади: «Аллоҳга бўйсуниш — нажотдир» 2. НАФСГА ЁҚСА ҲАМ — ТАРК ЭТ Агар бир иш сенга ёқса, лаззат берса, лекин Аллоҳ ёмон кўрган нарса бўлса — уни тарк эт. Чунки ҳар лаззат фойда эмас. Ҳар роҳат саодат эмас. Гуноҳ ширин туюлиши мумкин, лекин оқибати аччиқ. Ҳалол оғир туюлиши мумкин, лекин охири роҳат. Расулуллоҳ ﷺ дедилар: «Жаннат нафсга оғир нарсалар билан ўралган, дўзах эса нафс хоҳишлари билан» (Муслим) НАФС ЭМАС, АМР УСТУН БЎЛСИН Бу икки қоидага амал қилган инсон: • нафсни ҳоким қилмайди, • ҳукмни Аллоҳга беради, • хоҳишни эмас, ҳидоятни танлайди. Ана шу жойда инсон ихлосга, тақвога, таслимга етади. Дунё ва охират саодати мураккаб формулаларда эмас. У икки оддий, аммо оғир қоидада яширин: — Аллоҳ яхши кўрганни қил, нафс ёқтирмаса ҳам. — Аллоҳ ёмон кўрганни ташла, нафс истаса ҳам. Ким шу икки қоидани тутса йўлдан адашмайди. Аллоҳ нафсларимизни Ўз амрига бўйсундирсин. Амиин.

ИККИ ҚОИДА — ИККИ ДУНЁ САОДАТИ

Улуғ тобеин Салама ибн Динор Абу Ҳозим раҳимаҳуллоҳ жуда қисқа, лекин бутун ҳаётни қамраб олган қоида қолдирган:

«Икки нарса борки, агар уларга амал қилсанг, дунё ва охират яхшилигига эришасан».

Бу икки қоида диннинг моҳиятидир.

1. НАФСГА ОҒИР БЎЛСА ҲАМ — АМАЛ ҚИЛ

Агар бир иш сенга ёқмаса, қийин туюлса, лекин Аллоҳ яхши кўрган амал бўлса — уни бажар.

Чунки ибодат нафс учун эмас, Аллоҳ учун қилинади.

Намозга эринган нафс бор, лекин намозда қутулиш бор. Садақага қаттиқ боғланган қалб бор,

лекин садақада беришда барака бор. Аллоҳ айтади: «Аллоҳга бўйсуниш — нажотдир»

2. НАФСГА ЁҚСА ҲАМ — ТАРК ЭТ

Агар бир иш сенга ёқса, лаззат берса, лекин Аллоҳ ёмон кўрган нарса бўлса — уни тарк эт.

Чунки ҳар лаззат фойда эмас. Ҳар роҳат саодат эмас. Гуноҳ ширин туюлиши мумкин,

лекин оқибати аччиқ.

Ҳалол оғир туюлиши мумкин, лекин охири роҳат.

Расулуллоҳ ﷺ дедилар: «Жаннат нафсга оғир нарсалар билан ўралган, дўзах эса нафс хоҳишлари билан» (Муслим)

НАФС ЭМАС, АМР УСТУН БЎЛСИН

Бу икки қоидага амал қилган инсон:

• нафсни ҳоким қилмайди,

• ҳукмни Аллоҳга беради,

• хоҳишни эмас, ҳидоятни танлайди.

Ана шу жойда инсон ихлосга, тақвога, таслимга етади.

Дунё ва охират саодати мураккаб формулаларда эмас. У икки оддий, аммо оғир қоидада яширин:

— Аллоҳ яхши кўрганни қил, нафс ёқтирмаса ҳам.

— Аллоҳ ёмон кўрганни ташла, нафс истаса ҳам.

Ким шу икки қоидани тутса йўлдан адашмайди. Аллоҳ нафсларимизни Ўз амрига бўйсундирсин.

Амиин.

Comment

Send as a message

Share on my page

Share in the group

15 hours Translate

Translation is not possible.

ТАСКИН Мазлум бўл, золим бўлма. Зотан, мазлум бўлган киши ўзига зулм қилганни кечиришга қодир. Аммо, агар сен золим бўлсанг, Аллоҳ сақласин, сенга зулм қилган кишининг сени кечиришига кафил эмассан. Бас, агар сен мазлум бўлсанг, золимнинг зулми сени тўғри йўлингдан, ақлинг ва тўғрилигингдан чиқариб юбормасин. Аксинча, сабр қил ва ишингни Аллоҳ таолога топшир. Аллоҳ хоҳласа, сенга ёрдам беради. Шайх Аҳмад Фатҳуллоҳ Жомий. МАЗЛУМ БЎЛ — ЗОЛИМ БЎЛМА Шайх Аҳмад Фатҳуллоҳ Жомий жуда оғир, аммо ҳаётий ҳақиқатни айтган: «Мазлум бўл, золим бўлма». Чунки мазлумлик — оғир, аммо хавфсиз ҳолат. Золимлик эса, баъзан енгилдек туюлса-да, жуда хавфли мақом. МАЗЛУМЛИК НИМА БЕРАДИ? Мазлум инсон: оғриқни ҳис қилади, лекин қалби ҳали тирик бўлади, кечиришга қодир бўлади. Зулм кўрган одам кечирса — у юксалади. Чунки кечириш — кучсизлик эмас, қалб қудратидир. Аллоҳ таоло айтади: «Ким сабр қилса ва кечирса — албатта, бу буюк ишлардандир (Шуро сураси, 43-оят) ЗОЛИМЛИКНИНГ ХАВФИ Золим инсон эса: ўзини ҳақ деб ўйлайди, бошқани эзиб, тинчланади, аммо Аллоҳ наздида қарздор бўлиб қолади. Энг қўрқинчлиси шуки: сен золим бўлсанг, сен зулм қилган одам сени кечиришига кафолат йўқ. Қиёмат куни у: ҳаққини сўраши мумкин, дуо қилиши мумкин, адолат талаб қилиши мумкин. Шунда ҳеч бир баҳона сенга ёрдам бермайди. ЗУЛМ СЕНИ БУЗИБ ҚЎЙМАСИН Шайхнинг энг нозик огоҳлантириши шу: Мазлум бўлганда: ғазабинг ақлингни ўғирламасин, аламинг сени адолатдан чиқармасин, зулмга жавоб зулм бўлмасин. Чунки золимнинг энг катта ғалабаси — сени ҳам ўзидек қилиб қўйишидир. САБР ВА ТАВАККАЛ — МАЗЛУМНИНГ ҚУРОЛИ Аллоҳ таолога ишингни топшириш — енгилиш эмас. Бу — адолатни энг кучли Зотга юклашдир. Қуръонда айтилади: «Албатта, Аллоҳ мазлумларнинг дуосини эшитади» Мазлумнинг дуоси: пардасиз кўтарилади, кечикса ҳам, йўқолмайди, вақти келиб, адолатга айланади. Бу дунёда мазлум бўлиш оғир. Лекин охиратга золим бўлиб бориш — ҳалокат. Агар танлашга тўғри келса: ҳақинг кетсин, аммо қарздор бўлиб кетма, юрагинг синса ҳам Аллоҳнинг адолатига имонинг синмасин. Аллоҳ бизларни: мазлум бўлсак — сабрли ва кечиримли, қудрат берса — адолатли, шафқатли қилиб, ҳеч қачон золимлар сафида қилмасин. Амиин.

ТАСКИН

Мазлум бўл, золим бўлма. Зотан, мазлум бўлган киши ўзига зулм қилганни кечиришга қодир. Аммо, агар сен золим бўлсанг, Аллоҳ сақласин, сенга зулм қилган кишининг сени кечиришига кафил эмассан.

Бас, агар сен мазлум бўлсанг, золимнинг зулми сени тўғри йўлингдан, ақлинг ва тўғрилигингдан чиқариб юбормасин. Аксинча, сабр қил ва ишингни Аллоҳ таолога топшир. Аллоҳ хоҳласа, сенга ёрдам беради.

Шайх Аҳмад Фатҳуллоҳ Жомий.

МАЗЛУМ БЎЛ — ЗОЛИМ БЎЛМА

Шайх Аҳмад Фатҳуллоҳ Жомий жуда оғир, аммо ҳаётий ҳақиқатни айтган: «Мазлум бўл, золим бўлма».

Чунки мазлумлик — оғир, аммо хавфсиз ҳолат. Золимлик эса, баъзан енгилдек туюлса-да, жуда хавфли мақом.

МАЗЛУМЛИК НИМА БЕРАДИ?

Мазлум инсон: оғриқни ҳис қилади, лекин қалби ҳали тирик бўлади, кечиришга қодир бўлади. Зулм кўрган одам кечирса — у юксалади. Чунки кечириш — кучсизлик эмас, қалб қудратидир.

Аллоҳ таоло айтади: «Ким сабр қилса ва кечирса — албатта, бу буюк ишлардандир

(Шуро сураси, 43-оят)

ЗОЛИМЛИКНИНГ ХАВФИ

Золим инсон эса: ўзини ҳақ деб ўйлайди, бошқани эзиб, тинчланади, аммо Аллоҳ наздида қарздор бўлиб қолади.

Энг қўрқинчлиси шуки: сен золим бўлсанг, сен зулм қилган одам сени кечиришига кафолат йўқ.

Қиёмат куни у: ҳаққини сўраши мумкин, дуо қилиши мумкин, адолат талаб қилиши мумкин.

Шунда ҳеч бир баҳона сенга ёрдам бермайди.

ЗУЛМ СЕНИ БУЗИБ ҚЎЙМАСИН

Шайхнинг энг нозик огоҳлантириши шу:

Мазлум бўлганда: ғазабинг ақлингни ўғирламасин, аламинг сени адолатдан чиқармасин, зулмга жавоб зулм бўлмасин.

Чунки золимнинг энг катта ғалабаси — сени ҳам ўзидек қилиб қўйишидир.

САБР ВА ТАВАККАЛ — МАЗЛУМНИНГ ҚУРОЛИ

Аллоҳ таолога ишингни топшириш — енгилиш эмас. Бу — адолатни энг кучли Зотга юклашдир.

Қуръонда айтилади: «Албатта, Аллоҳ мазлумларнинг дуосини эшитади»

Мазлумнинг дуоси: пардасиз кўтарилади, кечикса ҳам, йўқолмайди, вақти келиб, адолатга айланади.

Бу дунёда мазлум бўлиш оғир. Лекин охиратга золим бўлиб бориш — ҳалокат.

Агар танлашга тўғри келса: ҳақинг кетсин, аммо қарздор бўлиб кетма, юрагинг синса ҳам Аллоҳнинг адолатига имонинг синмасин.

Аллоҳ бизларни: мазлум бўлсак — сабрли ва кечиримли, қудрат берса — адолатли, шафқатли қилиб, ҳеч қачон золимлар сафида қилмасин.

Амиин.

Comment

Send as a message

Share on my page

Share in the group

1 day Translate

Translation is not possible.

СОЛИҲНИ СЕВАДИЛАР, ИСЛОҲЧИДАН ҚОЧАДИЛАР Одамлар одатда солиҳ инсонни яхши кўрадилар. Чунки солиҳ — уларнинг тинчлигини бузмайди, одатларига тегмайди, ҳавойи нафсларини безовта қилмайди. Лекин ислоҳчига навбат келганда, манзара ўзгаради. Ислоҳчи — фақат яхши бўлиш билан чекланмайди. У ёмонликка қарши туради. Нотўғрини тўғрилайди. Одат бўлиб кетган гуноҳни савол остига қўяди. Шунинг учун ҳам одамлар: солиҳни мақтайдилар, ислоҳчидан эса қочадилар. ИСЛОҲ НИМА УЧУН ОҒИР? Чунки ислоҳ: • манфаатларга тегади, • нафсни ранжитади, • “шундай келиб қолган” деган ҳаёт тарзини бузади. Ислоҳчи одамларга: «Сенинг бу ишинг тўғри эмас», дейди. Энг оғири — у бунга далил билан, ҳақ билан чақириб айтади. Нафс эса ҳақиқатни эмас, роҳатни яхши кўради. МАККА АҲЛИНИНГ СИНОВИ Бу ҳақиқатни тарих очиқ кўрсатади. Макка аҳли Расулуллоҳ ﷺ ни пайғамбарликдан олдин яхши кўрар эдилар. У зот: • ростгўй, • омонатдор, • солиҳ инсон эдилар. Уларнинг тилида у зот «Амин» эди. Лекин Аллоҳ таоло у зотни пайғамбар қилиб, ислоҳчи этгач, ҳаммаси ўзгарди.Энди у зот: • ширкка қарши чиқди, • зулмни инкор қилди, • бутларни синдирди, • манфаатга қурилган тузумни ларзага солди. Шунда кечагина яхши кўрилган солиҳ: • «сеҳргар», • «ёлғончи», • «жинни» деб атала бошланди. Муаммо шахсда эмас эди. Муаммо — ислоҳда эди. ИСЛОҲЧИ ДОИМ ЁЛҒИЗ БЎЛАДИ Ислоҳчи кўпинча: камчиликда қолади, ёлғиз бўлади, тушунтиришга мажбур бўлади. Лекин у йўлдан қайтмайди. Чунки у одамларни эмас, Аллоҳни рози қилишни истайди. Қуръонда айтилади: «Одамларнинг кўпчилиги ҳақни ёқтирмайди» Ҳақ оғир. Лекин нажот ҳам шу оғирлик ортидадир. Агар бир куни: солиҳлигинг мақталса — бу неъмат, ислоҳинг ёқмаса — бу суннат. Чунки ҳақ йўли доим шовқинли қаршиликлар ичида юрилган. Расулуллоҳ ﷺ га қарши чиққанлар кетди, ислоҳ қолди. Шунинг учун: • солиҳ бўлишдан тўхтаб қолма, • ислоҳдан қўрқма, • нафс рози бўлмаса ҳам, ҳақдан чекинма. Чунки Аллоҳ наздида энг азиз инсон — ҳақни айтган, ислоҳ қилган инсондир. Аллоҳ бизга солиҳлик билан бирга ислоҳга ҳам қувват берсин. Амин.

СОЛИҲНИ СЕВАДИЛАР, ИСЛОҲЧИДАН ҚОЧАДИЛАР

Одамлар одатда солиҳ инсонни яхши кўрадилар. Чунки солиҳ — уларнинг тинчлигини бузмайди,

одатларига тегмайди, ҳавойи нафсларини безовта қилмайди. Лекин ислоҳчига навбат келганда, манзара ўзгаради.

Ислоҳчи — фақат яхши бўлиш билан чекланмайди. У ёмонликка қарши туради. Нотўғрини тўғрилайди. Одат бўлиб кетган гуноҳни савол остига қўяди.

Шунинг учун ҳам одамлар: солиҳни мақтайдилар, ислоҳчидан эса қочадилар.

ИСЛОҲ НИМА УЧУН ОҒИР?

Чунки ислоҳ:

• манфаатларга тегади,

• нафсни ранжитади,

• “шундай келиб қолган” деган ҳаёт тарзини бузади.

Ислоҳчи одамларга: «Сенинг бу ишинг тўғри эмас», дейди. Энг оғири — у бунга далил билан, ҳақ билан чақириб айтади. Нафс эса ҳақиқатни эмас, роҳатни яхши кўради.

МАККА АҲЛИНИНГ СИНОВИ

Бу ҳақиқатни тарих очиқ кўрсатади. Макка аҳли Расулуллоҳ ﷺ ни пайғамбарликдан олдин яхши кўрар эдилар. У зот:

• ростгўй,

• омонатдор,

• солиҳ инсон эдилар.

Уларнинг тилида у зот «Амин» эди. Лекин Аллоҳ таоло у зотни пайғамбар қилиб, ислоҳчи этгач, ҳаммаси ўзгарди.Энди у зот:

• ширкка қарши чиқди,

• зулмни инкор қилди,

• бутларни синдирди,

• манфаатга қурилган тузумни ларзага солди.

Шунда кечагина яхши кўрилган солиҳ:

• «сеҳргар»,

• «ёлғончи»,

• «жинни» деб атала бошланди.

Муаммо шахсда эмас эди. Муаммо — ислоҳда эди.

ИСЛОҲЧИ ДОИМ ЁЛҒИЗ БЎЛАДИ

Ислоҳчи кўпинча: камчиликда қолади, ёлғиз бўлади, тушунтиришга мажбур бўлади.

Лекин у йўлдан қайтмайди. Чунки у одамларни эмас, Аллоҳни рози қилишни истайди.

Қуръонда айтилади: «Одамларнинг кўпчилиги ҳақни ёқтирмайди»

Ҳақ оғир. Лекин нажот ҳам шу оғирлик ортидадир.

Агар бир куни: солиҳлигинг мақталса — бу неъмат, ислоҳинг ёқмаса — бу суннат.

Чунки ҳақ йўли доим шовқинли қаршиликлар ичида юрилган. Расулуллоҳ ﷺ га қарши чиққанлар кетди, ислоҳ қолди.

Шунинг учун:

• солиҳ бўлишдан тўхтаб қолма,

• ислоҳдан қўрқма,

• нафс рози бўлмаса ҳам, ҳақдан чекинма.

Чунки Аллоҳ наздида энг азиз инсон — ҳақни айтган, ислоҳ қилган инсондир.

Аллоҳ бизга солиҳлик билан бирга ислоҳга ҳам қувват берсин.

Амин.

Comment

Send as a message

Share on my page

Share in the group

1 day Translate

Translation is not possible.

ҚУРЪОН — ОҒИР ЮК ЭМАС, БАХТ ЙЎЛИ Аллоҳ таоло айтади: «Сенга Қуръонни бахтсиз бўлишинг учун нозил қилганимиз йўқ» (Тоҳо сураси, 2-оят) Бу оят — Қуръон ҳақидаги энг катта нотўғри тасаввурни инкор қилади. Чунки баъзилар Қуръонни: • чеклов, • оғир мажбурият, • эркинликка тўсиқ деб ўйлайдилар. Аллоҳ эса очиқ айтади: Қуръон азоб учун эмас, нажот учун нозил қилинди. БАХТСИЗЛИК ҚАЕРДАН БОШЛАНАДИ? Инсон Қуръондан узилганида: • ҳаёт маъносини йўқотади, • тўйгани билан қониқмайди, • кулиб туриб, ич-ичидан синган бўлади. Чунки қалбнинг озуғи мол-дунё эмас, ваҳийдир. Қуръонсиз ҳаёт ташқи жиҳатдан шовқинли бўлиши мумкин, лекин ички дунёси — сокин қабрга ўхшайди. Шу боис Уқайл Шамрий тўғри айтади: «Ким бахтсиз ҳаётни тасаввур қилмоқчи бўлса, билсинки, Қуръонсиз ҳаёт айнан ўшандайдир». ҚУРЪОН НЕГА ОҒИР ТУЮЛАДИ? Қуръон оғир эмас. Оғир бўлиб туюлиши — қалб унга тайёр эмаслигидандир. Гуноҳга ўрганган нафсга ҳалол оғир туюлади. Зулмга кўниккан қалбга адолат қаттиқ сезилади. Аммо бу Қуръоннинг айби эмас — бизнинг ҳолатимиздир. Аллоҳ Қуръонни инсонни синдириш учун эмас, оғир юкларни ечиш учун нозил қилди. Қуръон билан яшаган инсон: қийинчиликда йўл топади, мусибатда маъно кўради, йўқотишда ҳам умидни сақлайди. Чунки у билади: бу дунё охирги манзил эмас. Қуръон — бахтни кечиктирувчи китоб эмас, бахтга бошловчи китобдир. Агар Қуръон ҳаётингда оғир бўлиб туюлса, уни ташлашга шошилма , балки қалбингни уни қабул қилишга тайёрла. Чунки Аллоҳнинг каломи ҳеч қачон инсонни бахтсиз қилмайди. Бахтсизлик — Қуръондан узоқликдадир. Аллоҳ Қуръонни қалбларимизга роҳат, ҳаётларимизга нур қилсин. Амин.

ҚУРЪОН — ОҒИР ЮК ЭМАС, БАХТ ЙЎЛИ

Аллоҳ таоло айтади: «Сенга Қуръонни бахтсиз бўлишинг учун нозил қилганимиз йўқ»

(Тоҳо сураси, 2-оят)

Бу оят — Қуръон ҳақидаги энг катта нотўғри тасаввурни инкор қилади. Чунки баъзилар Қуръонни:

• чеклов,

• оғир мажбурият,

• эркинликка тўсиқ деб ўйлайдилар.

Аллоҳ эса очиқ айтади: Қуръон азоб учун эмас, нажот учун нозил қилинди.

БАХТСИЗЛИК ҚАЕРДАН БОШЛАНАДИ?

Инсон Қуръондан узилганида:

• ҳаёт маъносини йўқотади,

• тўйгани билан қониқмайди,

• кулиб туриб, ич-ичидан синган бўлади. Чунки қалбнинг озуғи мол-дунё эмас, ваҳийдир.

Қуръонсиз ҳаёт ташқи жиҳатдан шовқинли бўлиши мумкин, лекин ички дунёси — сокин қабрга ўхшайди. Шу боис Уқайл Шамрий тўғри айтади: «Ким бахтсиз ҳаётни тасаввур қилмоқчи бўлса, билсинки, Қуръонсиз ҳаёт айнан ўшандайдир».

ҚУРЪОН НЕГА ОҒИР ТУЮЛАДИ?

Қуръон оғир эмас. Оғир бўлиб туюлиши — қалб унга тайёр эмаслигидандир.

Гуноҳга ўрганган нафсга ҳалол оғир туюлади. Зулмга кўниккан қалбга адолат қаттиқ сезилади.

Аммо бу Қуръоннинг айби эмас — бизнинг ҳолатимиздир. Аллоҳ Қуръонни инсонни синдириш учун эмас, оғир юкларни ечиш учун нозил қилди.

Қуръон билан яшаган инсон: қийинчиликда йўл топади, мусибатда маъно кўради, йўқотишда ҳам умидни сақлайди. Чунки у билади: бу дунё охирги манзил эмас.

Қуръон — бахтни кечиктирувчи китоб эмас, бахтга бошловчи китобдир.

Агар Қуръон ҳаётингда оғир бўлиб туюлса, уни ташлашга шошилма , балки қалбингни уни қабул қилишга тайёрла. Чунки Аллоҳнинг каломи ҳеч қачон инсонни бахтсиз қилмайди.

Бахтсизлик — Қуръондан узоқликдадир. Аллоҳ Қуръонни қалбларимизга роҳат,

ҳаётларимизга нур қилсин.

Амин.

Comment

Send as a message

Share on my page

Share in the group

Gender:	Male
Date of birth:	13-07-50

Gender:	Male
Date of birth:	13-07-50