umma1703919932

ЗЕҲННИ ҚАНДАЙ ЎСТИРСА БЎЛАДИ? Имом Бухорийдан сўралди: “Ҳифзга ёрдам берадиган бирор нарса еганмисиз?” У зот: “Бу борада кишининг илмга бўлган очкўзлиги ва бардавомлигидан бошқа нарсани билмайман”, дедилар.

Имом Шофеъий رحمه الله шундай дейдилар: Устозим Вакий хотирам заифлигидан шикоят қилганимда, у менга гуноҳларни тарк қилишни маслаҳат берди ва айтти: Илм — нурдир, ва Аллоҳнинг нури гуноҳкор бандага берилмас. 📚📚📚📚 Ибн Қаййим رحمه الله айтадилар: Ақл ва зеҳн гуноҳлар билан заифлашади. Итоат ва тақво билан эса кучаяди. Қалбни поклаш ва фикрни софлаш зеҳн равшанлигига олиб келади. 📚📚📚📚 Имом Шофеий раҳимаҳуллоҳ шундай дедилар: «Ўта тўқлик — баданни оғирлаштиради, қалбни қотиради, зеҳнни пасайтиради, уйқуни чақиради ва соҳибини ибодатга ярамайдиган қилиб қўяди». Розийнинг «Одобуш Шофеий» китобидан

Аёлларга қараш хотирани заифлаштиради.... Ӯн тӯрт аср олдин Аллоҳнинг китобида айтилган ҳақиқатни тасдиқловчи янги тадқиқотлар, чунки олимлар аёлларга қараш инсоннинг қисқа муддатли хотирасига таъсир қилишини аён бӯлди.... Голландиялик тадқиқотчи томонидан университет талабалари бӯйича ӯтказилган янги тадқиқот шуни такидлайдики, жозибали аёлларнинг борлиги ва улар билан суҳбатлашиш эркакларда чалкашликларга сабаб бӯлади, хотирани заифлаштиради ва ақлий фаолиятини сезиларли даражада пасайтиради. Олимларнинг такидлашича, аёлнинг зийнати ва жозибаси қанчалик катта бӯлса, олимлар бу ҳодисани маълумотни қайта ишловчи ва қарор қабул қилувчи мия ҳужайраларига аёлнинг борлиги, унга қараши ва у билан гаплашиши таъсир қилиши билан изоҳлайди. Ушбу тадқиқот жозибадорлик, жозиба ва безак мавзусига қаратилган. Безатилган аёлга қараш эркакни ақлдан оздиради ва шунинг учун у ҳеч булмаганда, таъсир юқолгунга қадар қисқа вақт ичида ва ундан кейин тӯғри қарор қабул қила олмайди. Ва, эҳтимол, Аллоҳ таъоло бизга кӯзимизни тийишни нима учун буюрганини англаган бӯлсак..... Аллоҳ таъоло марҳамат қилади: \" Сен муминларга айт, кӯзларини тийсинлар ва фаржларини сақласинлар. Ана шу улар учун покдир. Албатта, Аллоҳ нима ҳунар қилаётганларидан хабардордир\" ( Ан-Нур сураси 30 оят) Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи вассалам нинг орамизда борлигини эслатиш учун ( Муминларга айт ) тарзида келган раҳм-шавқатли сӯзларга қаранг. Ҳар лаҳзада нигоҳимизни пастга туширишни буюради. Илоҳий баён бу ҳолатда Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи вассалам нинг хушбуй хулқ-атвори ва одоб-ахлоқини эслаб, ҳеч қасон аёлга нафс билан қарамаганини эслатади. Бу ажойиб иборага қаранг: \" Аёлга қараш улар учун тафаккур ва ақлни бузади, мия ҳужайраларини безота қилади ва ундаги ақлий жараёнларни чалкаштириб юборади\" Бунга қарангки, Аллоҳ Таъоло бу улуғ оятни қандай якунлаган: \" Албатта, Аллоҳ уларнинг қилаётган ишларидан хабардордир\" Аллоҳ ҳар лаҳза кузатиб туришини эслатаяпти, чунки, У зот: \"(Оллоҳ) кўзларнинг хиёнатини ҳам (яъни, қараш ҳаром қилинган нарсага ўғринча кўз ташлашни ҳам), диллар яширадиган нарсаларни ҳам билур. ( Ғофур сураси 19 оят ) Бу енг яхши даволаш усули, чунки психологларнинг такидлашича, оламнинг ташқи кузатув ҳисси уни тақиқланмаган нарсаларни қилишдан тӯсқинлик қилиши мумкин. Шунингдек, буларнинг ҳаммаси қандай бошланганига қаранг, улар иффатини сақлаган ҳолда ( ва улар ӯз авратини сақлайдилар ), чунки Аллоҳ бизни ахлоқсизликка олиб келадиган ҳар қандай гумон ва ҳатти-ҳаракатдан узоқлаштиришини хохлайди, чунки қараш биринчи қадамдир. Ҳаром ишларни қилиш ва одам нигоҳини пастга туширганда ажойиб бир ширинликни ҳис қилади бу ҳақда енг улуғ Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи вассалам айтганлар. У зотга алайҳиссалом қараш шайтоннинг ӯқларидан бири эканлиги айтганида ким Раҳмондан қӯрқиб уни тарк этса, Аллоҳ унинг ӯрнига унинг қалбида ӯз таъмини тотадиган нурни қуяди..... Ниҳоят, шуни эслатиб утмоқчиманки, бир қатор мусулмон олимлари ҳаром қараш ва доимий равишда аёлларга қарашнинг таъсири ҳақида тадқиқот олиб боришган ва уларга аёлларга қараш кӯплаб касалликларни, хусусан, бунинг натижасида атеросклерозни келтириб чиқариши маълум бӯлган. Бу нигоҳлардан келиб чиқадиган қӯзғалиш, шунингдек, қон босими ва сабаб бӯлган баъзи руҳий касаллик ҳақида у фақат қарилик даврида пайдо бӯлади.... Ва бошқа касалликлар.... Ва Аллоҳ таъоло бизни поклашни хохлайди ва шунинг учун ҳам дейди: \"Аллоҳ сизнинг тавбангизни қабул қилишни ирода қиладир. Шаҳватларга эргашадиганлар эса улкан оғишга мойил бўлишингизни ирода қиладир\". ( Нисо сураси 27 оят ) Изоҳ: Ӯрганишлар шуни кӯрсатдики, зийнатланган аёлнинг таъсири оддий аёлникидан кӯра кӯпроқ бӯлиб, Ислом дини нима учун аёлларнинг зийнатини ҳаром қилишини шу йердан англашимиз мумкин,аёллар зийнатдан огоҳлантириб, агар бу ерда тавба қилмасалар, жаннат ҳидини ҳидламасликларини такидланди. Улуғ бир Пайғамбарлик ҳадиси шарифида инсониятнинг устозлари кӯриниш, васваса ва аёлларнинг ташқи куриниши... ( кийинган, яланғоч, эгилиб туриш ) қиёмат аломатлари эканини айтганлар.

ШАМОИЛНОМА КИТОБИНИНГ ДАВОМИ БИСМИЛЛАҲИР РОҲМАНИР РОҲИЙМ! 35-БОБ. РАСУЛУЛЛОҲ СОЛЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВА САЛЛАМ КУЛГИЛАРИ ҲАҚИДА КЕЛГАН РИВОЯТЛАР (Унда 9 та ҳадис бор: 226-234) 232 – Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Мен дўзахдан охирги чиқувчи: ундан судралиб (ёки эмаклаб) чиқадиган кишини танийман. Шунда унга: “Бор, жаннатга кир!” дейилади. У жаннатга кириш учун боради, лекин одамлар (жаннатдаги) манзилларига жойлашиб бўлишганини кўради. (Ҳалиги киши) қайтиб бориб, “Эй Раббим, одамлар ўз манзилларига жойлашиб бўлишибди!” дейди. Шунда унга: “Ўзинг (яшаган дунёдаги) замонни эслайсанми?” дейилади. У: “Ҳа”, дейди. Шунда: “Тилагингни айт”, дейилади. У тилагини айтади. Унга: “Сенга истаган нарсанг, дунёдаги (нарсалар) ўн бараварича берилади”, дейилади. Шунда (ҳалиги киши): “(Барча мулклар) Эгаси бўла туриб мени масхара қиляпсанми?!” деб сўрайди”, дедилар”. Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам кулганларини кўрдим. Ҳатто озиқ тишлари кўринди”. Шарҳ. Ҳадисда айтилишича, жаҳаннамдан охирги чиқадиган одам орқаси билан судралиб ёки икки тиззаси ва қўллари билан эмаклаб чиқади. Унга: “Бор, жаннатга кир!” дейилади. У жаннатга бориб қараса, ҳар ким ўз жойини эгаллаб бўлган экан. “Бошқа жой қолмабди”, деб ўйлаб ортига қайтади. Кейин: “Эй Раббим, одамлар ўз жойларини эгаллаб бўлишибди”, дейди. Шунда Аллоҳ: “Дунёда кўрганинг неъматларни, яхшиликларни эслайсанми?” деб сўрайди. Банда: “Ҳа”, деб жавоб беради. Шу пайт банда охират билан дунё неъматларини солиштириш хатолигини, дунё торлик ва машаққат диёри, охират эса кенглик ва карам диёри эканини тушунади. Аллоҳ унга: “Тилагингни айт!” деб буюради. У истагини айтади. Шунда унга: “Дунёдаги неъматларнинг ўн баравари сенга берилади”, деб марҳамат қилинади. Ҳалиги киши буни жуда улуғ иш деб билади, дунёдаги нарсаларнинг ўн мислича неъматларга эришишни тасаввурига сиғдира олмайди. Шу қадар хурсанд бўлиб кетганидан: “(Барча мулклар) Эгаси бўла туриб мени масхара қиляпсанми?” деб сўрайди. Аламли азоб ичида турган инсон шундай неъматлар билан сийлангани учун севинчи ичига сиғмай кетади. Ҳа, Аллоҳнинг раҳмати кенг, фазли улуғ,неъматлари беҳисоб. Мана шу ҳадисни айтиб бўлиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Аллоҳнинг раҳмати чексизлигидан ёки ҳалиги киши ҳайратидан кулдилар. Ҳатто озиқ тишлари кўринди. Уни ҳадис ровийси Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу кўрган. 233 – Али ибн Рабиа ривоят қилади: “Мен Али розияллоҳу анҳу ҳузурида эдим. Унга миниш учун улов келтирилди. У оёғини узангига қўйганида “Бисмиллаҳ” (Аллоҳнинг исми билан уловга минаман), деди. Улов устига чиққанида “Алҳамдулиллаҳ” (Барча ҳамду санолар Ёлғиз Аллоҳга хосдир), деди. Кейин “Субҳааналлазий саххоро ланаа ҳаазаа ва маа куннаа лаҳув муқринийн, ва иннаа илаа роббинаа ламунқолибувн54” (Бизга бу уловни бўйсундириб қўйган Зот Покдир. Биз ўзимиз бунга қодир эмасдик. Шак-шубҳасиз, биз Парвардигоримизга қайтувчимиз), деб айтди. Сўнг – уч марта – “Алҳамдулиллаҳ”, – уч марта – “Аллоҳу акбар”, “Субҳаанака инний золамту нафсий, фағфирлий, фаиннаҳув лаа яғфируз-зунувба иллаа ант” (Эй Аллоҳ, Сен ҳар қандай нуқсондан Поксан. Албатта, мен ўзимга зулм қилдим. Шундай экан, мени мағфират эт. Зеро, гуноҳларни фақат Сен кечирасан), деди. Кейин кулди. Мен: “Нима учун кулдингиз, эй мўминлар амири?” деб сўрадим. У: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам худди мен қилгандек қилиб (яъни, дуо ўқиб, зикрлар айтиб,) кейин кулганларини кўрганман. “Нима сабабдан кулдингиз, эй Расулуллоҳ?” деб сўраганимда, “Агар банда “Роббиғфир лий зунувбий, иннаҳув лаа яғфируз-зунувба ғойрук” (яъни, Раббим, гуноҳларимни мағфират қил. Зеро, гуноҳларни Сендан ўзгаси кечира олмайди), деб айтса, Раббинг (унинг гапидан) ажабланади (рози бўлади)”, дедилар”, деб айтди”. Шарҳ. Ривоятдан келиб чиқиб айтиш мумкин, мўмин банда уловга минганида (улов от ёки туя бўладими, машина, самолёт, кема, велосипед ва ҳоказо бўладими,) Аллоҳга дуо қилиб, неъматни эътироф этади, У Зотга истиғфор айтади, манзилга омон-эсон етиб олишни сўрайди. Агар Аллоҳ уловни бизга бўйсундириб қўймаса, унга минишга, узоқ сафарлар қилишга қодир бўлмас эдик. Қолаверса, банда доим Аллоҳга қайтишни эслаб туради. Чунки – Аллоҳ сақласин – йўлда кетаётганида бирон кор-ҳол юз бериб, ҳалок бўлишдан уни ҳеч нарса тўса олмайди. Шунинг учун неъматни эътироф этган ҳолда фақат Аллоҳга юкинилади, Ўзидан мадад сўралади. Савол: Уловга минганда нима учун банда ўз нафсига зулм қилганини эслаб, истиғфор айтади? Жавоб: Эҳтимол, бу Аллоҳ тарафидан берилган беҳисоб неъматлар шукрини комил суратда адо эта олмасликка ишора бўлиши мумкин. Зеро, Аллоҳ бизга жуда кўп неъматлар берган. Биз эса уларга тўкис шукр қила олмаймиз. Устига устак, билиб-билмай гуноҳларга қўл урамиз. 234 – Омир ибн Саъддан ривоят қилинади: “(Отам) Саъд: “Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Хандақ куни кулганларини кўрганман. Ҳатто озиқ тишлари кўринган”, деди. Мен: “У зотнинг кулгилари қандай бўлган?” деб сўрадим. У: “(Душман тарафдан) бир кишининг қалқони бор эди. Саъд эса (моҳир) мерган эди. Ҳалиги киши бундай-бундай қилиб қалқон билан пешонасини тўсарди. Шунда Саъд бир ўқ олди. (Душман) бошини кўтариши билан унга (қараб) отди. Ўқ унга, яъни, пешонасига бехато тегди. Ҳалиги киши ўша заҳоти ағдарилди. (Зарб билан йиқилганидан) оёқлари тепага (бир) кўтарилиб тушди. Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам кулдилар. Ҳатто озиқ тишлари кўринди”, деди. Мен: “Нима учун кулдилар?” деб сўрадим. У: “Саъд ўша кишига қилган ишидан”, деб жавоб берди”. Шарҳ. Хандақ урушида мусулмонларга зиён етказган бир мушрик ўзини панага олиб, душмандан ҳимояланаётганди. Шунда Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳу бир ўқ олиб, пойлаб турди. Ҳалиги киши қалқон остидан бошини кўтариши билан пешонасини нишонга олиб камон отди. Ўқ тўғри бориб пешонага тегди. У ўша заҳоти ўлди. Танаси гурсиллаб ерга қулади. Оёқлари тепага бир кўтарилиб тушди. Натижада аврати очилиб қолди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам кулдилар. Аврати очилиб қолгани учун эмас, душман тарафдан бир кимса маҳв етилганига хурсанд бўлдилар. Эътибор берилса, Омир отаси Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳудан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам нима учун кулганлари ҳақида икки марта сўраган. Чунки, воқеадан хабардор инсон хаёлига пешонасидан ўқ еб, ерга қулаган кимса аврати очилиб қолгани учун кулганмиканлар, деган фикр келиши мумкин. Шунинг учун Омир чалкашликни бартараф этиш учун савол берган. Саъд ибн Абу Ваққос эса Пайғамбаримиз алайҳиссалом ҳалиги кишига қилган ишидан кулганларини айтган. Зеро, бир инсон аврати очилиб, уятга қолганида кулиш пайғамбардек зотга тўғри келмайди. ДАВОМИ БОР

ШАМОИЛНОМА КИТОБИНИНГ ДАВОМИ БИСМИЛЛАҲИР РОҲМАНИР РОҲИЙМ! 35-БОБ. РАСУЛУЛЛОҲ СОЛЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВА САЛЛАМ КУЛГИЛАРИ ҲАҚИДА КЕЛГАН РИВОЯТЛАР (Унда 9 та ҳадис бор: 226-234) 229 – Абу Зар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Мен жаннатга биринчи кирадиган кишини ҳам, дўзахдан охирги чиқадиган кишини ҳам биламан. Қиёмат куни бир киши олиб келиниб, “Унга энг кичик гуноҳларини кўрсатинглар”, дейилади. Катта гуноҳлари ундан беркитилади. Шунда: “Сен фалон, фалон ва фалон кунда (мана шу гуноҳларни) қилгансан”, деб айтилади. У (айбига) иқрор бўлади, инкор этмайди. Шу билан бирга катта гуноҳларидан қўрқиб туради. Шунда: “Унинг ҳар бир гуноҳи ўрнига савоб беринглар”, дейилади. (Ҳалиги киши:) “Менинг шундай (катта) гуноҳларим бор эди. Уларни бу ерда кўрмаяпман!” дейди”, деб марҳамат қилдилар. Абу Зар айтади: “Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам кулганларини кўрдим. Ҳатто озиқ тишлари кўринди”. Шарҳ. Жаннатга энг биринчи кирадиган инсон – Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари. Дўзахдан энг охири чиқадиган инсон жаннатга охирги бўлиб киради. Шундан кейин дўзахда фақат абадий қолувчилар, яъни, кофирлар қолади. Осий мусулмонлар эса гуноҳларига яраша азобланиб, кейин Аллоҳнинг раҳмати билан у ердан чиқарилади. Агар банда қилмишига пушаймон бўлиб, чин дилдан тавба қилса, Аллоҳ таоло унинг гуноҳларини савобли амалларга алмаштиради. Бу ҳам У Зот фазлу карами улуғлигидандир. Бу ерда зикр қилинаётган мусулмон киши гуноҳ-маъсиятга ботган, аммо тавба қилмай ўтиб кетган. Шунинг учун дўзахда айбига яраша жазоланиб, кейин шафоат билан жаннатга киритилади. Ҳадисда айтилишича, қиёмат куни бир киши олиб келинади. Шунда Аллоҳ таоло фаришталарга: “Бу кишига ўзининг номаи аъмолидаги кичик гуноҳларини кўрсатинглар”, деб буюради. Катта гуноҳлари эса яширилади. Ундан: “Сен фалон йилнинг фалон ойида, ҳафтасида ёки кунида фалон ишни қилганингни биласанми?” деб сўралади. У айбига иқрор бўлади, айтилган бирон нарсага эътироз билдирмайди. Ҳалиги киши катта гуноҳлари учун жазоланишдан қўрқиб туради. Зеро, кичик гуноҳлари учун шу қадар ҳисоб қилинаётган экан катта гуноҳлар қолиб кетармиди?!. Шу пайт Аллоҳ таоло малоикаларга: “Бу бандам чин дилдан тавба қилгани (ёки Менга итоат этгани, гуноҳини тан олгани ёки ундан қўрқиб тургани) учун ҳар бир гуноҳи ўрнига савоб беринглар”, деб марҳамат қилади. Шунда ўша киши: “Менинг шундай гуноҳларим бор эди. Уларни бу ерда кўрмаяпман”, дейди. Қизиқ! Аслида у айнан катта гуноҳларидан қўрқиб турганди. Аллоҳ кичик гуноҳларини кечириб, ўрнига савоб берганида катта гуноҳлари учун ҳам каттароқ савоб берилишига кўз тика бошлади. Аллоҳнинг раҳматини кўриб, унинг қўрқуви кетди. Ўрнига умид пайдо бўлди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам озиқ тишлари кўринадиган даражада кулишларига мана шу ҳолат сабаб эди. Бундан чиқди, одам бир нарсадан ҳайрон қолганида ёки ажабланганида черагадан чиқмаган ҳолда кулиши жоиз. Лекин бундай воқеалар Пайғамбаримиз алайҳиссалом ҳаётларида жуда кам бўлган. Кўпинча табассум қилардилар. Биз у зот ҳаётларида кўп қилинган амалга эргашамиз. Аслида у зот бизни кўп кулишдан қайтарганлар, “Кулишни кўпайтирманглар. Чунки у қалбни ўлдиради49”, деб таълим берганлар. Бу тавсияга амал қилган инсон қалби саломат бўлади, ҳурмат-эътибори сақланади. 230 – Жарир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Мусулмон бўлганимдан бери Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мени тўсмаганлар. Қачон мени кўрсалар, кулардилар”. Шарҳ. Яъни, Жарир ибн Абдуллоҳ мусулмон бўлганидан бери Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг ҳузурларига киришига қаршилик қилмаганлар. У зот қачон Жарирни кўрсалар, кулги билан қарши олардилар. Бошқа ривоятларда табассум қилганлари айтилган. 231 – Жарирдан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мени тўсмаганлар. Мусулмон бўлганимдан бери қачон мени кўриб қолсалар, табассум қилардилар”. Шарҳ. Жарир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам рафиқул аълога риҳлат қилишларидан қирқ кун олдин мусулмон бўлган. У зот Жарирга ўзгача муомалада бўлардилар: уни олдиларига киришдан тўсмас, қачон кўрсалар, хурсанд бўлганларидан жилмаярдилар. Бунда ҳам ибрат бор. Инсон қалби Исломга мажбурлаш ёки зўравонлик эмас, чиройли муомала ва табассум билан мойил қилинади. Исломдаги бардавомлик ҳам гўзал муносабат билан бўлади. Бу ривоятда янги мусулмон бўлганларга қандай муносабатда бўлиш ҳақида амалий кўрсатма берилган. ДАВОМИ БОР