Sharofiddin Latipov

Иймонни, тақвони зиёда қиладиган, охиратни эслатадиган, ҳалол ва ҳаромни ажратишга ундайдиган яхши маълумотларни учратганимда уларни бошқалар билан бўлишгим келади. Бироқ диний мазмундаги материални ноқонуний тарқатишга кириб қолса-чи, деган андиша билан ўзимни тўхтатаман.

Бир ой олдин салафи солиҳларнинг ҳикматли сўзлари ва ибратли ишларидан тузилган китобга дин ишлари қўмитаси экспертизасидан ижобий хулоса берилди. Алҳамду лиллаҳ.

Иншоаллоҳ саҳифамда ўша китобдан парчалар бериб бораман.

АГАР ҲАР ҒАМГА КУЙСАНГ

Агар ҳар ғамга куйсанг,

Наҳр эсанг ёшинг адо бўлгай.

Агар ҳар итга отсанг,

Тоғ эсанг тошинг адо бўлгай.

Агар уммонча бўлса

Косаи сабринг тўлар бир кун,

Агар қудратда филсан,

Филча бардошинг адо бўлгай.

Наҳр - дарё

***

Карвалол ичмаслик учун

Кар ва лол бўлмоқ керак.

Эркин Воҳидов

Карвалол - юрак дориси

Уч йил олдин эрта баҳорда мошина минишни бошладим. Улов яхши нарса, агар у яп-янги бўлса, айни роҳат! Бироқ янги ҳайдовчи бўлсанг, унчаям роҳат қилолмайсан. Техникани бошқаришга қовушолмаслик, ён-верингда ҳаракатланаётган мошиналарга мослаша олмаслик, йўл белгиларини кўрмай қолиш, бир сўз билан айтганда, тажрибасизликдан ноқулай вазиятларга тушиб қоласан.

2021 йил кўклам палласи рамазон ойи киришидан олдин оилавий дам олишга тоққа бориб келадиган бўлдик. Биринчи марта ҳайдовчи бўлиб узоқ йўлга чиқдим ва ўшанда биринчи марта ходимнинг ишораси билан мошинам тўхтатилиб, қоидабузар бўлиб турдим.

Яхшиямки, ходим одамгарчилик қилди. Ўшанда исмини сўраб олмаган эканман, майли, қаерда бўлса ҳам соғ бўлсин, одамгарчилик мени ҳам, уни ҳам тарк этмасин. Асосийси, ҳаммамизга хайрли оқибат насиб этсин!

01.03.2024

АЗИЗ КИТОБ

Ўн кунча олдин оилавий бўлиб Оқтошга чиқиб дам олиб келдик. Болалар тоққа кўтарилиб роса яйрашди, бир-бирларини тасвирга олишди, мириқиб ҳордиқ чиқаришди. Аммо ҳозир Оқтошдаги саргузаштлар ҳақида эмас, йўлда мени хурсанд қилган воқеа ҳақида айтиб бермоқчиман.

Қибрайдан ўтганимиздан кейин янги асфальт қилинган кўчага бурилдик. Теп-текис йўл, машина дегани қўққисдан яйловга чиқиб қолган отдек яйраб учиб кетаёзади. Бироқ бизга гижинглаган отдек йўл босиш насиб қилмади, аксинча, билмаган ҳолимизда кириш тақиқланган кўчага кирган эканмиз, дарров қўлга тушдик. Худди жилови тортилиб, қамчи билан пўписа қилинганда ювош тортган, жилов бўшатилишини кутган отдек вазиятни бошдан кечирдик.

Хуллас, постда турган формали ходим таёғини кўтариб тўхташ ишорасини берди. Бирин-кетин икки машинани четга олиб, ажабланганча тушиб келдик. Иккита ходим бизни “Нега тақиқланган жойга кириб келяпсизлар?” деган савол билан қарши олишди. У Қароргоҳга олиб борадиган йўл экан. Биз тақиқ белгисини кўрмай қолибмиз. Узр сўрадик, қайга бораётганимизни айтиб, вазиятимизни баён қилган бўлдик. Бундай дилхиралик билан бошланса, дам олиш ҳам татимас экан-да, деб турибмиз ичимизда. Ҳужжатларимиз ходимлар қўлида. Машиналарни кўчанинг бу томонига олиб ўтинглар, дейишди. Айтганларини қилдик. Ниҳоят, бизнинг ҳолатимизни тушунишди. Ходимларнинг каттароғи: “Машинангиз олдида турган Китоб бор-ку, у мен учун жуда азиз Китоб”, қолаверса, мен ҳар куни ота-онамнинг дуосини олиб ишга чиқаман. Сиз ҳам ота-она дуосини олиб йўлга чиқибсиз (суҳбат асносида бу ҳақда ҳам бироз гап бўлган эди), майли, энди қоидани бузманглар”, деган гаплар билан ҳужжатларимизни қайтариб, бизга оқ йўл тилади. Биз ҳам уларнинг ҳақига дуои хайр қилиб, йўлимизда давом этдик.

Йўлга чиқишдан олдин машинага юкларни жойлаганимизда китоблар, жумладан Қуръони карим белдан пастда турмасин деган мақсадда олд ойнанинг олдига қўйган эдик. Машинани ортга қайтарган пайтимда ота-онасидан дуо олган ходим Китобни кўриб қолган экан. 5-10 йил олдин худди шу Китобни кўрганда обдон текширишлар бошланишини эсланг.

Қуръонни азиз тутадиган, ҳар куни ота-она дуосини олиб ишга кетадиган ходимлар кўпайсин!

13.04.2021

Ёқут Ҳамавий айтади: “Имом Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибн Идрис Шофеий Ғаззада туғилган. Унинг оиласи кейин Ҳижозга кўчиб келган. Имом Шофеий у пайтда ёш бола эди”.

* * *

Ғазза ерларига муштоқман ҳамон,

Гарчи бизга вафо қилмади даврон.

Аллоҳ сероб қилсин, тупроғин олиб,

Кўзимга сураман етишган замон.

Имом Шофеий

ХИЖОЛАТ БЎЛАРМИШ

Нотаниш рақамдан қўнғироқ бўлди:

- Ака, сиз билан кўришсак бўладими, гапим бор эди?

- Бўлади, аммо гапингиз бўлса телефон орқали гапираверинг, кўришсак ҳам, телефон орқали ҳам шу қулоқларим билан эшитаман.

- Илтимос, кўришиб гаплашадиган гап эди-да.

- Майли, "Чорсу" бозори олдидаман, келаверинг.

Ўн дақиқада суҳбатдошим етиб келди, ёши 30 - 35 лар атрофида, гавдаликкина йигит экан.

Кун совуқ бўлгани учун мошинамга таклиф қилдим.

Йигит бир оз жимликдан сўнг гап бошлади:

- Россияга кетмоқчийдим, запретим борлиги учун кетолмадим, менга маслаҳатингиз керак.

Уч нафар фарзандим бор, аслида бешта болам бор-у, иккитаси аввалги хотиним билан яшашади.

Ҳозир қиш бўлгани учун иш йўқ, шунга маслаҳатингиз керак эди.

- Хўш, нима маслаҳат керак?

- Шу қиш тугагунча тирикчилик учун пул бериб турсангиз, иш топиб, ишлаб қайтараман.

- Нима иш қилмоқчисиз?

- Бирорта иш топаман-да.

- Россияга боролмадим, дедингиз, нима сабабдан запретга тушгансиз?

- Алиментни беролмаганим учун аввалги хотиним судга берибди.

- Ука, "қўлдан берганга қуш тўймабди" деган мақол бор, ҳозир сизга пул берганим билан муаммойингиз ҳал бўлмайди, яхшиси, мен сизга иш топиб берай.

- Ока, иш топилганда ўзим топиб олардим, сизни олдингизга ёрдам сўраб келдим, уйда тирикчиликка вообшем ҳеч нарса йўқ, онамни пенсиялари ҳеч нарсага етмаяпти, отам ўлганла, етимман окаа.

Йигитнинг гапида сал дағаллик ва норозилик оҳанги сезила бошлади.

- Хўп, тушундим, мана, бозорнинг олдида турибмиз, ҳўв наридаги арава тортаётган йигитларни кўраяпсизми?

Шу йигитлар кунига яхшигина пул топишади ва баъзан муҳтож оилалар учун оз - оздан пул йиғишиб гурунч ёки ун олиб тарқатишадиям.

- Э-э, қўйсангиз-чи, шуям ишми, деди йигит энсасини қотириб.

- Билими ва ҳунари йўққа бу ҳам иш-да ука, хоҳласангиз битта янги арава олиб бераман, яхшироқ иш топилгунча шу ерда тирикчилик учун ишлаб турасиз.

- Йўқ, раҳмат ака, танишлар кўриб қолса одам хижолат бўлади.

- Яхши, унда бошқа бир иш бор, дедим-да мошинамни юргазиб ҳовлимиз олдидаги кўмир бозори олдига олиб бордим.

- Бу ер кўмир ва ўтин бозори, ҳўв анови катта мошинадан кўмир тушираётган йигитларни кўрдингизми?

- Ҳм-м, кўрдим, башараларигача қорайиб кетибди-ку, деди йигит янаям энсасини қотириб.

- Тўғри, аммо улар кунига яхшигина пул топишади, бирортаси рўзғоридан нолимайди.

Яхши топишганидан тушлик ва кечки овқатга ҳўв нарироқдаги "Нур" кафесига боришади.

Қорайган юз - қўллари эса ювса кетади, затў ҳалол пул топишади, баракалари бор.

Шу пайт мошинада ўтирганимни кўриб фурадан кўмир тушираётган йигитларни бири олдимга кела бошлади.

Йигит яқинлашганда ўғлим Абдураҳмон эканини танидим (юзига маска тақиб олган, бошқа жойлари кўмир кукуни билан қопланган қоп - қора эди).

- Ассалому алайкум, дада, бирор хонадонга кўмир керакмиди, бир соатларда тушириб бўлиб кейин ташлаб келаман.

- Йўқ болам, шунчаки бошқа иш билан келгандим, болам, айт-чи, шу ишинг учун неча пул беришади.

- Уч соатчада тушириб бўламиз, 250 - 300 минг беришади. Бекорчиликдан кўра ҳарна-да.

- Яша ўғлим, бор ишдан қолма. Ҳа, тўхта, бир яхши йигит бор, ишлагиси бор, мободо келса, иш топиладими?

- Ҳа, иш навалку, кўмир майдалаш, тушириш ва юклашга доим иш бор.

Ўғлим ишига қараб югуриб кетди.

- Мана иш, ишлайсизми?

Ёнимдаги йигит бироз ажаблангандек менга қаради-да:

- Ака, бу иш ҳам сезонний-ку, баҳорда тўхтайди.

- Тўхтаса, яна бошқа иш топасиз, ҳозирча тирикчилик қилса бўладиган иш-да.

Йигитнинг юзлари қизариб, асабийлаша бошлади.

- Тўғриси, бунақа ишлар менга тўғри келмайди, менга иккитагина "қоғоз" (доллар) бериб турсангиз қишдан чиқиб олардим.

- Ука, мана иш, соғломсиз, қарз олгандан кўра ўзингиз ишласангиз беминнатроқ бўларди.

Йигит баттар қизара бошлади.

- Ока, ман сиздан қарз сўраяпман, еб кетарга сўрамаяпманку, карочи, ман бунақа иш қилмайман, савоб учун қарз бериб туринг, илтимос.

- Йўқ, қарз беролмайман, биринчидан, мен сизни танимайман, иккинчидан, соппа - соғсиз, учинчидан, тайёр ишни рад этаяпсиз, тўртинчидан, мен кимга қандай ёрдам зарурлигини яхши биламан, так что, саломат бўлинг, узр.

Менинг ҳам асабим бузила бошлаганини сезди шекилли:

- Э-э, карочи, бўлди, сизни тушундим, деди-да, мошинадан тушиб қарс этиб эшикни ёпиб йўлнинг нариги томонига ўтиб, дамас тўхтатиб, ўтириб жўнаб қолди.

Ҳалол меҳнат баъзилар назарида "паст иш" ёки "хорлик" деб тушунилиши кибрдан бўлади.

Бўлган воқеа шу.

Шу ўринда Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бир ҳадисларини эслатгим келди.

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан рйвоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар:

«Қиёмат куни уч тоифага Аллоҳ гапирмайди, уларни покламайди ва уларга назар ҳам солмайди. Уларга аламли азоб бўлади: зинокор чол, каззоб подшоҳ ва мутакаббир камбағал».

Муҳаммад Икром