Jaloliddin_Zohid

Ички сиёсатда, диний соҳадаги сиёсатда икки қараш курашмоқда.

1.Инерция. Олдинги қараш. Узоқ муддат ҳукмрон бўлган қараш: диндорлик – энг катта душманимиз, диндорлик даражаси ошиб борса – модерн давлат қура олмаймиз, иккинчи Афғонистон бўламиз, йиқиламиз, йиқитиламиз, қолоқ бўлиб қоламиз, олабўжи бўлиб қоламиз... Шунинг учун диндорлик даражаси билан курашиш керак: соқол, ҳижоб, диний кўриниш... Исломий ошхоналар, диний номлар... – буларнинг барисига “Запрееееет!!!”

2.Ислоҳотлар ортга қайтмаслиги керак. Репрессияга йўл қўймаслик керак. Агар репрессияларга қайтсак, ўзимизга ҳам ноқулай бўлади... Халқаро майдонда обрўй кетади, сармоя келмайди, ҳеч ким қўл бериб саломлашмай қўяди... Яна якка мохов бўлиб қоламиз, яна қорадан қора рўйхатларда бўламиз...

Лекин, кичик қадамлар билан инерция устун келмоқда. Яна диндорлик даражаси билан кураш авж олмоқда. Дин ва виждон эркинлиги билан кураш бошланмоқда... Оқибатлари барибир салбий бўлади... Давлат учун ҳам, жамият учун ҳам. Ҳеч ким ютмайди, миллат ютқазади, давлат ютқазади, халқ ютқазади.

Аслида, жамиятнинг ҳокимиятга ишончини ошириш керак эди, давлатнинг легитимлигини мустаҳкамлаш керак эди. Дунёвий давлатчиликни тушунтириш зарур эди, виждон ва дин эркинлигини реал жорий қилиш керак эди... Тескариси бўлаяпти,

@Rabbimov_rasmiy

Sen bir moʻminni Alloh uchungina yaxshi koʻrsang, Iymon lazzatini totibsan...

Ҳамма масаланинг ечими илмда...

Бошқача бўлиши ҳам мумкин эмас. Бежиз илмдан ўзга нажот йўқ дейилмайди.

Тан олиш керак, ҳозирги маъмурият даврида кескин ислоҳотлар қилишга ҳаракат бўлди. Бироқ, ташаббусларнинг аксарияти кутилган натижани бермади. Чунки аҳолининг илмий ва ахлоқий даражаси бунга тайёр эмасди. Аслида бунга мустақилликнинг илк йилларидан ечим излаш керак эди. Бироқ, нимагадир аввалги маъмурият даврида таълим тизими ўлдирилди ёки ўлишига қўйиб берилди. Ҳеч қандай эътибор берилмади. Ҳамма эътибор отарчию спортчига қаратилди. Ҳозир эса таълимга эътибор қаратиляпти, лекин жуда суст. Отарчи билан спортчига эътибор эса аввалгиданда ошди...

Демак Ўзбекистон тараққий этиши учун биринчи навбатда эътибор таълимга қаратилиши керак. Бу ҳақида минбарларда бот-бот айтилади, лекин амалий ишлар жуда суст.

Хўш нима қилиш керак?

Ҳозирги бюджет тақчиллиги шароитида давлатнинг асосий эътибори қуйидагича тақсимланиши керак:

1. Мудофаа ва хавфсизлик;

2. Таълим;

3. Соғлиқни сақлаш.

Бошқа соҳаларга эса шулардан ортгани даражасида эътибор қаратиш керак. Мисол учун, қайсидир спортчи ғолиб бўлиб келса, унга қимматбаҳо совғалар биришни қатъиян чеклаб, ўша пуллар ҳам таълимга йўналитирилиши керак. Бироқ, бугун бунинг тамоман аксини кузатямиз.

Таълим ислоҳотлари натижасини кўриш учун эса камида 10-15 йил керак. Чунки замонавий таълим тизимини кўрган авлод мансабни эгаллаганича камида шунча вақт кетади.

Ишонаверинг, бошқачасига тараққиёт бўлмайди. На спорт, на бошқаси тараққиётга етакламайди. Ҳозирги маъмурият эса ҳақиқатда давлат тараққиётини хоҳласа, сиёсий ирода кўрсатиши ва таълимда инқилобий ислоҳотлар қилиши керак. Ҳозирги гвардиячиларнинг мактабларга киритилиши эса зўрма-зўракиликдан бошқа нарса эмас, гарчи яхши мақсадда қилинган бўлса ҳам...

@adolat_kuychisi

Mohi Ramazon ham sekin asta ketmoqda...

Arabning Ajamdan farqi yoʻq, illo taqvo mustasno.