Ҳадис эшитадиган одамга талаблар:
Абул Айно айтади: «Абдуллоҳ ибн Довуднинг олдига бордим.
- Нимага келдинг? - деб сўради.
- Ҳадисга, - дедим.
- Бор, олдин Қуръонни ёд ол.
- Ёдлаганман.
- «Ватлу ъалайҳим наба’а Нуҳин...»дан бошлаб ўқи-чи...
Мен ўн оят ўқиб бердим.
Кейин у:
- Ундай бўлса, бориб, фароиз (мерос) илмини ўрган, - деди. Мен ўқиган китобларимни айтдим. У сўради:
- Сенга акангнинг ўғли яқинми ёки амакинг?
- Акамнинг ўғли, - дедим.
- Нега?
- Чунки акам отамдан, амаким эса, бобомдан, - деб жавоб қилдим.
- Унда, бориб, арабийни ўрган, - деди кейин.
- Уни иккаласидан ҳам олдин ўрганганман, - дедим.
- Қани, айт-чи, Умар яраланганда нега «Я Лаллоҳи, я лил-муслимийн», деб, унисини фатҳа, бунисини касра билан айтди?
- Биринчи ломнинг фатҳаси дуо учун, иккинчи ломнинг касраси ёрдам учун, - дедим.
Шунда Абдуллоҳ ибн Довуд:
- Агар бирортага ҳадис айтадиган бўлсам, албатта, сенга айтаман, - деди».
Абдуғафур Искандар domla sahifalaridan olindi.
Ҳадис эшитадиган одамга талаблар:
Абул Айно айтади: «Абдуллоҳ ибн Довуднинг олдига бордим.
- Нимага келдинг? - деб сўради.
- Ҳадисга, - дедим.
- Бор, олдин Қуръонни ёд ол.
- Ёдлаганман.
- «Ватлу ъалайҳим наба’а Нуҳин...»дан бошлаб ўқи-чи...
Мен ўн оят ўқиб бердим.
Кейин у:
- Ундай бўлса, бориб, фароиз (мерос) илмини ўрган, - деди. Мен ўқиган китобларимни айтдим. У сўради:
- Сенга акангнинг ўғли яқинми ёки амакинг?
- Акамнинг ўғли, - дедим.
- Нега?
- Чунки акам отамдан, амаким эса, бобомдан, - деб жавоб қилдим.
- Унда, бориб, арабийни ўрган, - деди кейин.
- Уни иккаласидан ҳам олдин ўрганганман, - дедим.
- Қани, айт-чи, Умар яраланганда нега «Я Лаллоҳи, я лил-муслимийн», деб, унисини фатҳа, бунисини касра билан айтди?
- Биринчи ломнинг фатҳаси дуо учун, иккинчи ломнинг касраси ёрдам учун, - дедим.
Шунда Абдуллоҳ ибн Довуд:
- Агар бирортага ҳадис айтадиган бўлсам, албатта, сенга айтаман, - деди».
Абдуғафур Искандар domla sahifalaridan olindi.