Abduaziz Muminov

Энг мусулмонобод бўлган жойлардаги аҳволни кузатиб туриб, афсуски пошшога содиқлик Исломга содиқликдан устун туришини кўриб маҳзун бўламан.

Исломга содиқ бўлганлар ғариб, ташлаб қўйилган, уларга ҳеч қандай иш ёки лавозим берилмайди, номлари тилга олинмайди. Аммо пошшога шартсиз садоқатини изҳор қилиб турганларга мансаблар берилади, қасрларда яшайди, обрў-эътибор қозониш воситаларига кенг йўл очилади. Маросимларнинг тўрида қўр тўкиб ўтиради.

Ҳа, Ислом ғарибликда бошланди, ғарибликка қайтади.

Енгил ҳаёт аломатлари юзидан билинадиган, яхши ҳаётдан юзлари силлиқ ялтироқ, қўллари юмшоқ бўлиб кетганлар ёқалари заррин жиякли ҳилпираб турган бишт - арабча чопонга ўралганча қимматбаҳо маркаблардан тушиб омманинг олқиши остида виқор билан юришларини кўриб во ажабо дейман. Бу салобатли юришлар ниманинг эвазига экан, сукутнинг баҳосимикан деб қоламан. Аммо ҳақни сўйлашдан сукут сақлашнинг ўзи етарли эмас, очиқчасига валийюл амрга тоатини изҳор этмоғи ва раъияятни ҳам шунга тарғиб қилмоғи лозим.

Faiziddin Mumin

Сайфуллоҳ Носир

ҲИДОЯТ ҚАЛБ ИНТИЛИШИГА ҚАРАБ БЕРИЛАДИ, АҚЛИЙ ҚОБИЛИЯТ (ЗЕҲН ЎТКИРЛИГИ)ГА ҚАРАБ ЭМАС

Ҳидоят шундай бир гавҳарки, унга киши ўз ақлу заковати, билими билан эмас, тўғри йўлга қалбан интилиши, қаттиқ истаги орқали эришади.

Масалан, бирор космонавтнинг сигир ёки бутга сиғинаётганини, ёки худосиз моҳир жарроҳнинг Аллоҳни инкор этаётганини, фалон фанлари доктори бўлган олим ё моҳир адиб ёзувчининг суннатни инкор этиб, ҳижобни қолоқлик деётганини кўрсангиз, сира ажабланманг.

Зеро, юриш қалб юришидир, ҳамма гап қалб интилишидадир...

Шунинг учун ҳам баъзан қишнинг қаҳратонида совуқдан дийдираб каллаи саҳарда таҳорат олаётган оддий деҳқонни кўрасиз... ўқиш-ёзишни тузук эплолмайдиган содда аёлни зулмат кечада ҳижобига ўралиб Парвардигорига жойнамоз устида муножот қилаётганини топасиз...

Демак, юқорида айтилганидек, масала заковатда, билимда эмас, баки қалбдадир.

Қалбимизни поклайлик, Аллоҳга доимо қалбан интилайлик.

Аллоҳ таоло Қуръони каримда "Зеро кўзлар эмас, кўксдаги қалблар кўр бўлур" дейди.

Аллоҳ таоло бизни қалб кўзи очиқ, Унга доим интилувчи сергак бандаларидан қилсин, қалби кўр ғофиллардан қилмасин.

Омин.

Устоз Сайфуллоҳ Носир.

Кунлик Қуръон тиловати "вирд" деб аталади. Араб тилида "вирд" деганда "сув бўйига келувчи киши" тушунилади.

Бунга мисол:

وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْيَنَ

"(Мусо) Мадян сувига етиб келгач..." ("Қосос" сураси, 23-оят).

وَجَاءَتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُوا وَارِدَهُمْ فَأَدْلَىٰ دَلْوَهُ

"Ва йўловчилар келиб (қудуққа) сувчиларини юбордилар. Бас, у челагини ташлади..." ("Юсуф" сураси, 19-оят).

Демак, "вирд" Қуръон ўқиш билан қалбни суғориш бўлади. Дуоларимизда қайта-қайта такрорлаганимиздек "Қуръон қалбнинг баҳори" бўлиши учун уни ўқиш билан суғориб туриш лозим.