ҲАСАД.
Абул Фараж ибнул Жавзий раҳимаҳуллоҳ "Сойдул хотир" номли китобида айтади:
"Ҳасаднинг манбаси дунёни севишдир. Олимларнинг бир-бирига ҳасад қилишини узоқ ўйладим. Унинг сабаби дунёни яхши кўриш эканлигини аниқладим. Чунки охират уламолари бир-бирларини яхши кўришади. Ҳасад қилишмайди.
"Уларга берилган нарсаларда қалбларида ҳасад топмаслар". Ҳашр-9 оят.
"Улардан кейин келганлар: "Эй Роббимиз! Бизни ва биздан аввал иймон билан ўтган биродарларимизни мағфират қилгин, қалбимизда иймон келтирганларга нафрат солмагин, эй Роббимиз албатта сен шафқатли ва меҳрибонсан", дерлар". Ҳашр-10 оят.
Абу Дардо кечаси ётишидан олдин дўстларини дуо қилар эди. Имом Аҳмад ибн Ҳанбал раҳимаҳуллоҳ имом Шофиъийнинг ўғлига: "Сенинг отанг мен ҳар кеча саҳарда дуо қиладиган олти кишининг биридир", деган эди.
Бу икки тоифа олимларнинг бир-биридан фарқи шуки, дунё олимлари дунёда бошлиқ бўлишни ҳоҳлашади. Кўп йиғишни, кўп мақтовни ҳоҳлашади.
Охират олимлари эса дунёни охиратдан устун қўйишмайди.
Улар дунёдан қўрқишар эди. Унга мубтало бўлганларга раҳмлари келар эди.
ҲАСАД.
Абул Фараж ибнул Жавзий раҳимаҳуллоҳ "Сойдул хотир" номли китобида айтади:
"Ҳасаднинг манбаси дунёни севишдир. Олимларнинг бир-бирига ҳасад қилишини узоқ ўйладим. Унинг сабаби дунёни яхши кўриш эканлигини аниқладим. Чунки охират уламолари бир-бирларини яхши кўришади. Ҳасад қилишмайди.
"Уларга берилган нарсаларда қалбларида ҳасад топмаслар". Ҳашр-9 оят.
"Улардан кейин келганлар: "Эй Роббимиз! Бизни ва биздан аввал иймон билан ўтган биродарларимизни мағфират қилгин, қалбимизда иймон келтирганларга нафрат солмагин, эй Роббимиз албатта сен шафқатли ва меҳрибонсан", дерлар". Ҳашр-10 оят.
Абу Дардо кечаси ётишидан олдин дўстларини дуо қилар эди. Имом Аҳмад ибн Ҳанбал раҳимаҳуллоҳ имом Шофиъийнинг ўғлига: "Сенинг отанг мен ҳар кеча саҳарда дуо қиладиган олти кишининг биридир", деган эди.
Бу икки тоифа олимларнинг бир-биридан фарқи шуки, дунё олимлари дунёда бошлиқ бўлишни ҳоҳлашади. Кўп йиғишни, кўп мақтовни ҳоҳлашади.
Охират олимлари эса дунёни охиратдан устун қўйишмайди.
Улар дунёдан қўрқишар эди. Унга мубтало бўлганларга раҳмлари келар эди.
1