abdumannon dzhalilov

Жарир ибн Абдуллохнинг фазийлатларидан.Умар разияллоҳу анҳу ривоят қилинишича, бир куни Умарнинг ўзи одамларга имом бўлиб, бомдод намозини ўқиб берди. Шу аснода ортидаги бир кишининг таҳорати бузилганини эшитиб қолди. Намозни тамомлагач: “Таҳорати бузилган киши таҳорат қилиб, намозини қайта ўқиб олсин”, деди. Лекин ҳеч бир киши ўрнидан турмади. Шунда Жарир ибн Абдуллоҳ Бажалий: “Эй мўминлар амири! Ҳаммамиз биргаликда таҳорат қилиб, намозни қайта ўқисак нима дейсиз?”, деди. Умар бу фикрни маъқуллади ва унга: “Сен жоҳилият даврида ҳам доно киши эдинг. Исломда эса фақиҳсан”, деди ва барчалари туриб, таҳорат қилиб, намозни қайта ўқидилар".

Университетлардан бирида доктор талабалардан сўради: «Агар дарахтда тўртта чумчуқ қўниб турган бўлса, улардан учтаси учишга қарор қилса, дарахтда нечта чумчуқ қолади?» Талабаларнинг ҳаммалари битта қолади дейишди. Бироқ битта талаба «Дарахт шохида тўртта чумчуқ қолади» деди. Ҳамма ҳайратда қолди. Устоз «Қандай қилиб» деб сўради. Шунда ўқувчи: «Устоз, сиз «Учиб кетишга қарор қилса» дедингиз, учиб кетдилар демадингиз. Бир ишга қарор қилиш ўша ишни бажариб бўлинганини англатмайди». Дарҳақиқат ўқувчи тўғри гапирган эди. Бу ҳикоя баъзи шахсларнинг ҳаётини қисқача ифода этади. Ўша шахслар турли шиорлар, баландпарвоз, жимжимадор гаплар билан юришади. Мажлисларда, дўстлар даврасида уларга қулоқ солсангиз уларни юлдуз деб ўйлайсиз, лекин ҳаётлари айтаётган сўзларидек эмас. Кўпчилик гапиради, лекин оз одам амал қилади. Сизнинг бир нарсани қарор қилишингиз билан бажаришингиз ўртасида фарқ бор.

السلام عليكم