Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
«Лаззатлар кетади ва ортидан ҳасратлар келади. Шаҳват кетиб, бахтсизликни мерос қолдиради. Озгина ҳузурланадилар ва узоқ азобланадилар. Кенглик ва чодирларда ўйнаб куладилар, ортидан аламли азоб келади.
Шаҳват шароби уларни маст қилади ва азобланувчиларни диёрида (жаҳаннамда) ўзига келадилар.
Ғафлат уларни уйқуга кетказади ва ҳалок бўлувчиларнинг манзилларида уйғонадилар. Аллоҳга қасамки надомат фойда бермайдиган вақтда (қиёматда) жуда қаттиқ афсус-надомат чекадилар.
Ортларида қолдирган (камчиликлари) учун кўз ёш ўрнига қон йиғлайдилар».
«Дард ва даво», 404.
Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
«Лаззатлар кетади ва ортидан ҳасратлар келади. Шаҳват кетиб, бахтсизликни мерос қолдиради. Озгина ҳузурланадилар ва узоқ азобланадилар. Кенглик ва чодирларда ўйнаб куладилар, ортидан аламли азоб келади.
Шаҳват шароби уларни маст қилади ва азобланувчиларни диёрида (жаҳаннамда) ўзига келадилар.
Ғафлат уларни уйқуга кетказади ва ҳалок бўлувчиларнинг манзилларида уйғонадилар. Аллоҳга қасамки надомат фойда бермайдиган вақтда (қиёматда) жуда қаттиқ афсус-надомат чекадилар.
Ортларида қолдирган (камчиликлари) учун кўз ёш ўрнига қон йиғлайдилар».
«Дард ва даво», 404.