ФОТИҲА — ҚАЛБ КАСАЛЛИКЛАРИНИНГ ДАВОСИ
Фотиҳа сураси — Қуръоннинг очилиши, намознинг юраги ва мўмин қалбининг ҳар кунги ислоҳчисидир. У фақат тил билан ўқиладиган сура эмас, балки инсоннинг ички дунёсига йўл кўрсатувчи илоҳий дастурдир. Фотиҳа инсонни Аллоҳ билан қандай алоқада бўлишни, ўзига қандай қарашни ва ҳаёт йўлини қандай танлашни ўргатади.
Бу сура қалбни бузадиган энг хавфли касалликларга тўғридан-тўғри даво беради.
Риёнинг давоси:
«Фақат Сенгагина ибодат қиламиз»
Риё — ибодатни одамлар кўзига кўрсатиш, мақтов ва эътибор излашдир. Бу оят эса ибодатнинг йўналишини тозалайди. Банда ҳар куни қайта-қайта айтади: “Мен Сен учун ибодат қиламан, одамлар учун эмас”. Шу эътироф риёни синдиради, ибодатни холис қилади.
Кибрнинг давоси:
«Ва фақат Сендангина ёрдам сўраймиз»
Кибр инсонни ўз кучи ва ақлига суянишга мажбур қилади. Бу оят эса қалбни юмшатади: қанча билишинг, нимага қодир бўлишингдан қатъи назар, сен муҳтожсан. Ҳар бир қадамда Аллоҳнинг ёрдамига муҳтож эканингни тан олиш — кибрни йўқ қиладиган энг кучли эътирофдир.
Адашиш ва жаҳолатнинг давоси:
«Бизни тўғри йўлга ҳидоят қилгин»
Инсон илмга эга бўлиши мумкин, лекин ҳидоят илм билан кафолатланмайди. Шунинг учун энг солиҳ бандалар ҳам ҳар намозда ҳидоят сўрайдилар. Бу оят инсонни ўзини билувчи, аммо Аллоҳга муҳтож банда қилиб тарбиялайди.
Нима учун Фотиҳа ҳар ракъатда ўқилади?
Чунки риё ҳар куни қайта бош кўтаради, кибр секин-аста қалбга жойлашади, адашиш эса инсонга сезилмасдан йўл топади.
Фотиҳа — қалбни ҳар куни қайта тозалашдир. У инсонни адашишдан сақлаш учун нозил қилинган.
Ким Фотиҳани шошилиб эмас, англаб ўқиса, ким уни фақат намозда эмас, ҳаётида ҳам ёдда тутса —
у инсон аста-секин ислоҳ топади.
Аллоҳ таоло бизларни Фотиҳани қалби билан ўқийдиган, унинг маънолари билан яшайдиган бандаларидан қилсин.
Амиин.
ФОТИҲА — ҚАЛБ КАСАЛЛИКЛАРИНИНГ ДАВОСИ
Фотиҳа сураси — Қуръоннинг очилиши, намознинг юраги ва мўмин қалбининг ҳар кунги ислоҳчисидир. У фақат тил билан ўқиладиган сура эмас, балки инсоннинг ички дунёсига йўл кўрсатувчи илоҳий дастурдир. Фотиҳа инсонни Аллоҳ билан қандай алоқада бўлишни, ўзига қандай қарашни ва ҳаёт йўлини қандай танлашни ўргатади.
Бу сура қалбни бузадиган энг хавфли касалликларга тўғридан-тўғри даво беради.
Риёнинг давоси:
«Фақат Сенгагина ибодат қиламиз»
Риё — ибодатни одамлар кўзига кўрсатиш, мақтов ва эътибор излашдир. Бу оят эса ибодатнинг йўналишини тозалайди. Банда ҳар куни қайта-қайта айтади: “Мен Сен учун ибодат қиламан, одамлар учун эмас”. Шу эътироф риёни синдиради, ибодатни холис қилади.
Кибрнинг давоси:
«Ва фақат Сендангина ёрдам сўраймиз»
Кибр инсонни ўз кучи ва ақлига суянишга мажбур қилади. Бу оят эса қалбни юмшатади: қанча билишинг, нимага қодир бўлишингдан қатъи назар, сен муҳтожсан. Ҳар бир қадамда Аллоҳнинг ёрдамига муҳтож эканингни тан олиш — кибрни йўқ қиладиган энг кучли эътирофдир.
Адашиш ва жаҳолатнинг давоси:
«Бизни тўғри йўлга ҳидоят қилгин»
Инсон илмга эга бўлиши мумкин, лекин ҳидоят илм билан кафолатланмайди. Шунинг учун энг солиҳ бандалар ҳам ҳар намозда ҳидоят сўрайдилар. Бу оят инсонни ўзини билувчи, аммо Аллоҳга муҳтож банда қилиб тарбиялайди.
Нима учун Фотиҳа ҳар ракъатда ўқилади?
Чунки риё ҳар куни қайта бош кўтаради, кибр секин-аста қалбга жойлашади, адашиш эса инсонга сезилмасдан йўл топади.
Фотиҳа — қалбни ҳар куни қайта тозалашдир. У инсонни адашишдан сақлаш учун нозил қилинган.
Ким Фотиҳани шошилиб эмас, англаб ўқиса, ким уни фақат намозда эмас, ҳаётида ҳам ёдда тутса —
у инсон аста-секин ислоҳ топади.
Аллоҳ таоло бизларни Фотиҳани қалби билан ўқийдиган, унинг маънолари билан яшайдиган бандаларидан қилсин.
Амиин.
