СОЛИҲНИ СЕВАДИЛАР, ИСЛОҲЧИДАН ҚОЧАДИЛАР
Одамлар одатда солиҳ инсонни яхши кўрадилар. Чунки солиҳ — уларнинг тинчлигини бузмайди,
одатларига тегмайди, ҳавойи нафсларини безовта қилмайди. Лекин ислоҳчига навбат келганда, манзара ўзгаради.
Ислоҳчи — фақат яхши бўлиш билан чекланмайди. У ёмонликка қарши туради. Нотўғрини тўғрилайди. Одат бўлиб кетган гуноҳни савол остига қўяди.
Шунинг учун ҳам одамлар: солиҳни мақтайдилар, ислоҳчидан эса қочадилар.
ИСЛОҲ НИМА УЧУН ОҒИР?
Чунки ислоҳ:
• манфаатларга тегади,
• нафсни ранжитади,
• “шундай келиб қолган” деган ҳаёт тарзини бузади.
Ислоҳчи одамларга: «Сенинг бу ишинг тўғри эмас», дейди. Энг оғири — у бунга далил билан, ҳақ билан чақириб айтади. Нафс эса ҳақиқатни эмас, роҳатни яхши кўради.
МАККА АҲЛИНИНГ СИНОВИ
Бу ҳақиқатни тарих очиқ кўрсатади. Макка аҳли Расулуллоҳ ﷺ ни пайғамбарликдан олдин яхши кўрар эдилар. У зот:
• ростгўй,
• омонатдор,
• солиҳ инсон эдилар.
Уларнинг тилида у зот «Амин» эди. Лекин Аллоҳ таоло у зотни пайғамбар қилиб, ислоҳчи этгач, ҳаммаси ўзгарди.Энди у зот:
• ширкка қарши чиқди,
• зулмни инкор қилди,
• бутларни синдирди,
• манфаатга қурилган тузумни ларзага солди.
Шунда кечагина яхши кўрилган солиҳ:
• «сеҳргар»,
• «ёлғончи»,
• «жинни» деб атала бошланди.
Муаммо шахсда эмас эди. Муаммо — ислоҳда эди.
ИСЛОҲЧИ ДОИМ ЁЛҒИЗ БЎЛАДИ
Ислоҳчи кўпинча: камчиликда қолади, ёлғиз бўлади, тушунтиришга мажбур бўлади.
Лекин у йўлдан қайтмайди. Чунки у одамларни эмас, Аллоҳни рози қилишни истайди.
Қуръонда айтилади: «Одамларнинг кўпчилиги ҳақни ёқтирмайди»
Ҳақ оғир. Лекин нажот ҳам шу оғирлик ортидадир.
Агар бир куни: солиҳлигинг мақталса — бу неъмат, ислоҳинг ёқмаса — бу суннат.
Чунки ҳақ йўли доим шовқинли қаршиликлар ичида юрилган. Расулуллоҳ ﷺ га қарши чиққанлар кетди, ислоҳ қолди.
Шунинг учун:
• солиҳ бўлишдан тўхтаб қолма,
• ислоҳдан қўрқма,
• нафс рози бўлмаса ҳам, ҳақдан чекинма.
Чунки Аллоҳ наздида энг азиз инсон — ҳақни айтган, ислоҳ қилган инсондир.
Аллоҳ бизга солиҳлик билан бирга ислоҳга ҳам қувват берсин.
Амин.
СОЛИҲНИ СЕВАДИЛАР, ИСЛОҲЧИДАН ҚОЧАДИЛАР
Одамлар одатда солиҳ инсонни яхши кўрадилар. Чунки солиҳ — уларнинг тинчлигини бузмайди,
одатларига тегмайди, ҳавойи нафсларини безовта қилмайди. Лекин ислоҳчига навбат келганда, манзара ўзгаради.
Ислоҳчи — фақат яхши бўлиш билан чекланмайди. У ёмонликка қарши туради. Нотўғрини тўғрилайди. Одат бўлиб кетган гуноҳни савол остига қўяди.
Шунинг учун ҳам одамлар: солиҳни мақтайдилар, ислоҳчидан эса қочадилар.
ИСЛОҲ НИМА УЧУН ОҒИР?
Чунки ислоҳ:
• манфаатларга тегади,
• нафсни ранжитади,
• “шундай келиб қолган” деган ҳаёт тарзини бузади.
Ислоҳчи одамларга: «Сенинг бу ишинг тўғри эмас», дейди. Энг оғири — у бунга далил билан, ҳақ билан чақириб айтади. Нафс эса ҳақиқатни эмас, роҳатни яхши кўради.
МАККА АҲЛИНИНГ СИНОВИ
Бу ҳақиқатни тарих очиқ кўрсатади. Макка аҳли Расулуллоҳ ﷺ ни пайғамбарликдан олдин яхши кўрар эдилар. У зот:
• ростгўй,
• омонатдор,
• солиҳ инсон эдилар.
Уларнинг тилида у зот «Амин» эди. Лекин Аллоҳ таоло у зотни пайғамбар қилиб, ислоҳчи этгач, ҳаммаси ўзгарди.Энди у зот:
• ширкка қарши чиқди,
• зулмни инкор қилди,
• бутларни синдирди,
• манфаатга қурилган тузумни ларзага солди.
Шунда кечагина яхши кўрилган солиҳ:
• «сеҳргар»,
• «ёлғончи»,
• «жинни» деб атала бошланди.
Муаммо шахсда эмас эди. Муаммо — ислоҳда эди.
ИСЛОҲЧИ ДОИМ ЁЛҒИЗ БЎЛАДИ
Ислоҳчи кўпинча: камчиликда қолади, ёлғиз бўлади, тушунтиришга мажбур бўлади.
Лекин у йўлдан қайтмайди. Чунки у одамларни эмас, Аллоҳни рози қилишни истайди.
Қуръонда айтилади: «Одамларнинг кўпчилиги ҳақни ёқтирмайди»
Ҳақ оғир. Лекин нажот ҳам шу оғирлик ортидадир.
Агар бир куни: солиҳлигинг мақталса — бу неъмат, ислоҳинг ёқмаса — бу суннат.
Чунки ҳақ йўли доим шовқинли қаршиликлар ичида юрилган. Расулуллоҳ ﷺ га қарши чиққанлар кетди, ислоҳ қолди.
Шунинг учун:
• солиҳ бўлишдан тўхтаб қолма,
• ислоҳдан қўрқма,
• нафс рози бўлмаса ҳам, ҳақдан чекинма.
Чунки Аллоҳ наздида энг азиз инсон — ҳақни айтган, ислоҳ қилган инсондир.
Аллоҳ бизга солиҳлик билан бирга ислоҳга ҳам қувват берсин.
Амин.
3
Comment
Share
Send as a message
Share on my page
Share in the group