ДУНЁ — КАМЧИЛИКЛАР ДИЁРИ
«Нафсингни дунёдаги баъзи маҳрумиятларни қабул қилишга кўниктир. Чунки камчиликлар диёри бўлмиш бу дунёдан мукаммалликни талаб қилган — мажнундир»
— доктор Аҳмад Исо Маъсоравий
Инсоннинг энг катта азоби — дунёни нотўғри жойга қўйишидир.
У бу дунёдан:
— адолатнинг тўлиқ бўлишини,
— тинчликнинг узлуксизлигини,
— бахтнинг доимийлигини
кутади. Лекин бу дунё жой эмас, йўлдир.
ДУНЁ — СИНОВ УЧУН ЯРАТИЛГАН
Аллоҳ таоло айтади: «Биз инсонни машаққат ичида яратдик (Балад, 4)
Демак, қийинчилик — тасодиф эмас, тузилманинг бир қисми. Камчилик — хатолик эмас, дунёнинг қонуни. Шу сабабли бу дунёдан мукаммаллик талаб қилиш — денгиздан қуруқлик сўраш кабидир.
НАФСНИ КЎНИКТИРИШ — ЗАИФЛИК ЭМАС
Кўпчилик маҳрумиятни мағлубият деб ўйлайди. Лекин нафсни камга рози қилиш — уни синиш эмас, тарбиялашдир. Расулуллоҳ ﷺ дедилар:
«Ҳақиқий бойлик — молнинг кўплиги эмас, қалбнинг бойлигидир» (Бухорий, Муслим)
Ким нафсини дунёнинг камчилигига кўниктирса, у дунёни эмас — ўзини ютади.
МУКАММАЛЛИК ҚАЕРДА?
Мукаммаллик бу дунёда эмас.
У:
— адолат тўлиқ бўладиган,
— кўз ёши қурийдиган,
— қалб тўлиқ хотиржам бўладиган жойда.
Аллоҳ айтади: «Охират — яхшироқ ва абадийроқдир» (Аъла, 17)
Шунинг учун ақлли инсон дунёдан лаззат изламайди, ибрат излайди.
Бу дунёдан: — мукаммал одам, — доимий бахт, — мутлақ адолат кутган инсон чарчайди, ранжийди, норози бўлади.
Аммо бу дунёни: — синов, — ўтиш жойи, — тайёргарлик майдони деб билган инсон хотиржам яшайди. Нафсингни дунёнинг камчилигига кўниктир. Мукаммалликни эса — Аллоҳдан ва охиратдан кут.
Чунки камчиликлар диёрида мукаммаллик талаб қилиш — ҳақиқатан ҳам ақлсизликдир.
Аллоҳ қалбларимизни дунёни тўғри таниш билан хотиржам қилсин.
Амин.
ДУНЁ — КАМЧИЛИКЛАР ДИЁРИ
«Нафсингни дунёдаги баъзи маҳрумиятларни қабул қилишга кўниктир. Чунки камчиликлар диёри бўлмиш бу дунёдан мукаммалликни талаб қилган — мажнундир»
— доктор Аҳмад Исо Маъсоравий
Инсоннинг энг катта азоби — дунёни нотўғри жойга қўйишидир.
У бу дунёдан:
— адолатнинг тўлиқ бўлишини,
— тинчликнинг узлуксизлигини,
— бахтнинг доимийлигини
кутади. Лекин бу дунё жой эмас, йўлдир.
ДУНЁ — СИНОВ УЧУН ЯРАТИЛГАН
Аллоҳ таоло айтади: «Биз инсонни машаққат ичида яратдик (Балад, 4)
Демак, қийинчилик — тасодиф эмас, тузилманинг бир қисми. Камчилик — хатолик эмас, дунёнинг қонуни. Шу сабабли бу дунёдан мукаммаллик талаб қилиш — денгиздан қуруқлик сўраш кабидир.
НАФСНИ КЎНИКТИРИШ — ЗАИФЛИК ЭМАС
Кўпчилик маҳрумиятни мағлубият деб ўйлайди. Лекин нафсни камга рози қилиш — уни синиш эмас, тарбиялашдир. Расулуллоҳ ﷺ дедилар:
«Ҳақиқий бойлик — молнинг кўплиги эмас, қалбнинг бойлигидир» (Бухорий, Муслим)
Ким нафсини дунёнинг камчилигига кўниктирса, у дунёни эмас — ўзини ютади.
МУКАММАЛЛИК ҚАЕРДА?
Мукаммаллик бу дунёда эмас.
У:
— адолат тўлиқ бўладиган,
— кўз ёши қурийдиган,
— қалб тўлиқ хотиржам бўладиган жойда.
Аллоҳ айтади: «Охират — яхшироқ ва абадийроқдир» (Аъла, 17)
Шунинг учун ақлли инсон дунёдан лаззат изламайди, ибрат излайди.
Бу дунёдан: — мукаммал одам, — доимий бахт, — мутлақ адолат кутган инсон чарчайди, ранжийди, норози бўлади.
Аммо бу дунёни: — синов, — ўтиш жойи, — тайёргарлик майдони деб билган инсон хотиржам яшайди. Нафсингни дунёнинг камчилигига кўниктир. Мукаммалликни эса — Аллоҳдан ва охиратдан кут.
Чунки камчиликлар диёрида мукаммаллик талаб қилиш — ҳақиқатан ҳам ақлсизликдир.
Аллоҳ қалбларимизни дунёни тўғри таниш билан хотиржам қилсин.
Амин.
