Translation is not possible.
..Амакиси кетаётганда Саъд ундан кўзини узмай турарди. У узоқлашиб кўздан ғойиб бўлгач, ўша ондан бошлаб Саъд ўзини ҳақиқий эркак, Лайлонинг ҳимоячиси ва узумзорнинг қўриқчиси деб ҳис қилди. Худди амакисидек милтиқдан ўқ отгиси келар, шу тобда бирор йиртқич ё ўғри келиб қолишини истар, шу билан Лайлога ўзини кўрсатмоқчи бўларди. Афсуски, милтиқ отишга сабаб топилмади.
 
У Лайло билан ёлғиз қолганида қандай тунагани, ойдин кечада енгил шабада эсиб турганини эслади. Албатта, бундай пайтда унга асло қўл теккизмас, муҳаббатга доир сўзларни айтолмасди. Чунки омонатдорлик, шаън у даврда ёшликнинг, йигитликнинг шиори эди. Лайло амакисининг
қизи, номуси эди. Амакиси қизини унга ишониб
топширган, Аллоҳни бунга гувоҳ қилганди...
 
Ҳикоянинг тўлиқ қисми "Икки қария" китобида
Send as a message
Share on my page
Share in the group