Translation is not possible.
#tavsiya
 
Ko'p yillik ta'lim sohasidagi faoliyatim davomida o'quvchilarimning biror aybi yuzasidan ota-onalariga shikoyat qilmadim.
 
Albatta, farzandining holatini ota-onasidan yashrib bo'lmaydi.
 
Men bolada kuzatilayotgan salbiy holatlarni ota-onalarga shikoyat ko'rinishida emas, balki o'zaro muammoyimizdan xabardor qilayotgandek, yechimini ham hal qilishda bir yordamchidek yetkazishga harakat qildim.
 
- Nima qilsak bo'ladi? degan savolga birgalashib javob topish, qodir bo'lganimcha tavsiya berishga harakat qildim.
Bu esa aksariyat holda ota-onalarni farzandlarining xatolarini tuzatishda biroz tafakkur qilib, bosiqlik bilan yondoshishiga sabab bo'ldi.
 
Ustozning o'quvchi ayblarini to'g'ridan-to'g'ri ota-onasiga shikoyat ko'rinishida yetkazishi, bu aynan ularni tarbiya berolmaganlikda ayblash bo'ladi.
 
Farzandi ustidan shikoyat eshitgan ota-ona g'azablanadi. G'azab hech qachon yaxshilikka olib bormagan.
 
Natijada ota-onasining g'azabiga uchragan o'quvchi bunda ustozni aybdor, deb biladi, yomon ko'rib qoladi. Yoqtirmagan ustozining fanini ham o'rgangisi kelmaydi.
 
@tarbiyachi_blog
Send as a message
Share on my page
Share in the group