Translation is not possible.

#tavsiya

Ko'p yillik ta'lim sohasidagi faoliyatim davomida o'quvchilarimning biror aybi yuzasidan ota-onalariga shikoyat qilmadim.

Albatta, farzandining holatini ota-onasidan yashrib bo'lmaydi.

Men bolada kuzatilayotgan salbiy holatlarni ota-onalarga shikoyat ko'rinishida emas, balki o'zaro muammoyimizdan xabardor qilayotgandek, yechimini ham hal qilishda bir yordamchidek yetkazishga harakat qildim.

- Nima qilsak bo'ladi? degan savolga birgalashib javob topish, qodir bo'lganimcha tavsiya berishga harakat qildim.

Bu esa aksariyat holda ota-onalarni farzandlarining xatolarini tuzatishda biroz tafakkur qilib, bosiqlik bilan yondoshishiga sabab bo'ldi.

Ustozning o'quvchi ayblarini to'g'ridan-to'g'ri ota-onasiga shikoyat ko'rinishida yetkazishi, bu aynan ularni tarbiya berolmaganlikda ayblash bo'ladi.

Farzandi ustidan shikoyat eshitgan ota-ona g'azablanadi. G'azab hech qachon yaxshilikka olib bormagan.

Natijada ota-onasining g'azabiga uchragan o'quvchi bunda ustozni aybdor, deb biladi, yomon ko'rib qoladi. Yoqtirmagan ustozining fanini ham o'rgangisi kelmaydi.

@tarbiyachi_blog

Send as a message
Share on my page
Share in the group