Translation is not possible.

๐“๐จ'๐ซ๐ญ๐ข๐ง๐œ๐ก๐ข ๐ฌ๐ž๐ฌ๐ก๐š๐ง๐›๐š:๐Ž'๐ฅ๐ข๐ฆ ๐ก๐š๐ช๐ข๐๐š ๐ฌ๐ฎ๐ก๐›๐š๐ญ๐ฅ๐š๐ฌ๐ก๐š๐ฆ๐ข๐ณ ....โ€“ Oสปlishni oสปrgansang, yashashni ham oสปrganasan! U quyosh nuri tushib turgan deraza tomonga ishora qilib bosh irgสปatdi: โ€“ Koสปryapsanmi? Sen istalgan payt u yerga โ€“ tashqariga chiqishing mumkin. Koสปcha boสปylab yugurishing va bundan telbalarcha zavq olishing mumkin. Men esa bunday qilolmayman. Tashqariga chiqa olmayman. Yugura olmayman. Har gal tashqariga chiqqanimda, โ€œmazam qochib qoladiโ€ degan qoสปrquvdan yuragim titrab turadi. Lekin bilasanmi nima? Men shu derazani sendan koสปra koสปproq qadrlayman. Ha.Har kuni shu deraza orqali tashqarini tomosha qilaman. Daraxtlar oสปzgarishini, shamolning qay darajada kuchli esayotganini ilgสปayman. Goสปyoki men shu deraza oynasidan vaqt oqimini koสปra oladigandekman. Men vaqt-soatim bitib qolganini bilaman, shu sababli ham tabiat menga nihoyatda maftunkor boสปlib tuyuladi, xuddi uni ilk marta koสปrayotgandek

shu qaysi asardan?

Send as a message
Share on my page
Share in the group