بسم الرحمان الرحيم
لا اله الا الله
Лаа илааҳа иллаллоҳ калимасининг маъноси.
Дин Нух алайҳисcаломдан то пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламгача икки буюк рукн устига қоим бўлгандир.
1) Нафий,
2) Исбот.
"лаа илааҳа" Аллоҳ таолодан ўзга хар қандай нарсага ибодат қилишни рад этади.
"Иллаллоҳ" эса ибодатнинг мутлоқ барчасини ёлғиз Аллоҳ учун исбот этади.
Ушбу нафий ва исбот элчилар олиб келган ва китоблар нозил қилинган тавҳиддир.
"Лаа илааҳа" Аллоҳдан ўзга барча илоҳ ва тоғутларга кофир бўлишдир. Аллоҳ таоло бизни ўзига иймон келтиришдан аввал тоғутга кофир бўлишга буюрди.
Бунга далил:
Шайҳ Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб айтади:
Билгинки инсон Аллоҳга иймон келтирмайди токи тоғутларга куфр келтирмагунига қадар! Бунга далил қуйидаги оятдир:
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ ۖ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ ۚ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انْفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
Динга мажбур қилиш йўқ. Батаҳқиқ хақ ботилдан ажради. Ким тоғутга куфр келтириб, Аллоҳга иймон келтирса, батаҳқиқ узилмайдиган мустаҳкам тутқични ушлаган бўлур. (Бақара:256)
(Ад- Дуроруссания 1 жуз 95 саҳифа).
Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб роҳимаҳуллоҳ тоғут ҳақида шундай дейдилар:
Тоғут умуман ҳаммасини Аллоҳдан ўзга ибодат қилинадиган нарсани, Аллоҳга эмас, балки бир қанча бутларга сиғинишга рози бўлган кимсани, ёки Аллоҳ ва Росулига итоат қилинмай, унга итоат қилинувчи нарса ёҳуд эргашувчи шахсни ўз ичига олиб, буларнинг бари тоғутдир.
Тоғутлар асли кўп, лекин асосан беш хил бўлади:
1. Аллоҳга ибодат қилмасликга чақирувчи шайтон.
2. Аллоҳнинг қонунларини ўзгартирувчи золим ҳукмдор.
3. Аллоҳ нозил қилганига мувофиқ ҳукм қилмайдиганлар.
4. Ғайбни билишни даъво қилувчи кимса.
5. Ўзига сиғинишларига рози бўлган кимса.
Аллоҳ субҳанаху ва таоло айтадики:
"Аниқки, Биз хар бир умматга: " Аллоҳга ибодат қилинглар ва тоғутдан йироқ бўлинглар", (деган вахий билан) бир пайғамбар юборганмиз". ( Нахл:36)
Нима сабабдан тоғутга кофир бўлиш, Аллоҳга иймон келтиришдан аввал айтилди деса,чунки бу куфр ширк масаласи энг катта нажосат ҳисобланади,бу катта нажосатдан тозаланмагунча,тавҳид поклиги кирб келмайди. Бунга мисол жоиз бўлса, қалбни бир идишга ўҳшатилса,шу қалбга тоза пок нарсани қуйишдан аввал,шу идишни ювилади. Агар ичида ярим нажосат бўлса, бу нарсани биринчи тўкиб ювиб тоза қилгандан кейн бунга сутни ёки сувни қуйиб туриб ичилади. Шундан кейн идиш тоза бўлгандан кейингина тавҳид поклиги киради. Аммо ярим нажосат бўлиб устига сутни қуйиб туриб ичворсангиз бу нарса мутлақо туғри келмайди.
Бу сут, сут бўмайди балки нажосатга айланиб кетади. Шунга ўхшаб қалбдан аввал ширкни ҳаммасини тозалаб ташлашлик керак, ундан кейн тавҳид поклиги киришликка қалб тайёр бўлади.
Нимага биз қалб деябмиз чунки Набий алайҳисалом айтганлар: "жасадда бир бўлаг гўшт бор, агар шу бир бўлаг гўшт соғлом бўлса, бутун жасад соғлом бўлади. Агар шу бир бўлаг бузиладиган бўлса,бутун жасадни ҳамаси бузулади, у қалб бўлади" деганлар. Шунинг учун қалбни мисол қилиб айтиляпти. Шунинг учун ширкни ҳаммасини инкор қилинади, шундан кейин ширкни ҳаммасини йўқ қилгандан кейин, тоғутга кофир бўлгандан кейингина Аллоҳга иймон келтиради. Тоғутларга кофир бўлишнинг сифати яъни шартлари 5 тадир.
Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб رحمة الله айтадилар:
فأما صفة الكفر بالطاغوت: فأن تعتقد بطلان عبادة غير الله، وتتركها وتُبغضها وتكفر أهلها وتعاديهم.
Бу, Аллоҳдан бошқасига ибодатни ботил дея эътиқод қилишинг, тоғутларни тарк қилишинг, уларга ғазаб қилишинг, уларни такфир қилишинг (кофир деб билишинг) , уларни душман деб билиши`нгдир. (Ад дуроруссания, 1 жуз 161 саҳифа).
بسم الرحمان الرحيم
لا اله الا الله
Лаа илааҳа иллаллоҳ калимасининг маъноси.
Дин Нух алайҳисcаломдан то пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламгача икки буюк рукн устига қоим бўлгандир.
1) Нафий,
2) Исбот.
"лаа илааҳа" Аллоҳ таолодан ўзга хар қандай нарсага ибодат қилишни рад этади.
"Иллаллоҳ" эса ибодатнинг мутлоқ барчасини ёлғиз Аллоҳ учун исбот этади.
Ушбу нафий ва исбот элчилар олиб келган ва китоблар нозил қилинган тавҳиддир.
"Лаа илааҳа" Аллоҳдан ўзга барча илоҳ ва тоғутларга кофир бўлишдир. Аллоҳ таоло бизни ўзига иймон келтиришдан аввал тоғутга кофир бўлишга буюрди.
Бунга далил:
Шайҳ Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб айтади:
Билгинки инсон Аллоҳга иймон келтирмайди токи тоғутларга куфр келтирмагунига қадар! Бунга далил қуйидаги оятдир:
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ ۖ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ ۚ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انْفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
Динга мажбур қилиш йўқ. Батаҳқиқ хақ ботилдан ажради. Ким тоғутга куфр келтириб, Аллоҳга иймон келтирса, батаҳқиқ узилмайдиган мустаҳкам тутқични ушлаган бўлур. (Бақара:256)
(Ад- Дуроруссания 1 жуз 95 саҳифа).
Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб роҳимаҳуллоҳ тоғут ҳақида шундай дейдилар:
Тоғут умуман ҳаммасини Аллоҳдан ўзга ибодат қилинадиган нарсани, Аллоҳга эмас, балки бир қанча бутларга сиғинишга рози бўлган кимсани, ёки Аллоҳ ва Росулига итоат қилинмай, унга итоат қилинувчи нарса ёҳуд эргашувчи шахсни ўз ичига олиб, буларнинг бари тоғутдир.
Тоғутлар асли кўп, лекин асосан беш хил бўлади:
1. Аллоҳга ибодат қилмасликга чақирувчи шайтон.
2. Аллоҳнинг қонунларини ўзгартирувчи золим ҳукмдор.
3. Аллоҳ нозил қилганига мувофиқ ҳукм қилмайдиганлар.
4. Ғайбни билишни даъво қилувчи кимса.
5. Ўзига сиғинишларига рози бўлган кимса.
Аллоҳ субҳанаху ва таоло айтадики:
"Аниқки, Биз хар бир умматга: " Аллоҳга ибодат қилинглар ва тоғутдан йироқ бўлинглар", (деган вахий билан) бир пайғамбар юборганмиз". ( Нахл:36)
Нима сабабдан тоғутга кофир бўлиш, Аллоҳга иймон келтиришдан аввал айтилди деса,чунки бу куфр ширк масаласи энг катта нажосат ҳисобланади,бу катта нажосатдан тозаланмагунча,тавҳид поклиги кирб келмайди. Бунга мисол жоиз бўлса, қалбни бир идишга ўҳшатилса,шу қалбга тоза пок нарсани қуйишдан аввал,шу идишни ювилади. Агар ичида ярим нажосат бўлса, бу нарсани биринчи тўкиб ювиб тоза қилгандан кейн бунга сутни ёки сувни қуйиб туриб ичилади. Шундан кейн идиш тоза бўлгандан кейингина тавҳид поклиги киради. Аммо ярим нажосат бўлиб устига сутни қуйиб туриб ичворсангиз бу нарса мутлақо туғри келмайди.
Бу сут, сут бўмайди балки нажосатга айланиб кетади. Шунга ўхшаб қалбдан аввал ширкни ҳаммасини тозалаб ташлашлик керак, ундан кейн тавҳид поклиги киришликка қалб тайёр бўлади.
Нимага биз қалб деябмиз чунки Набий алайҳисалом айтганлар: "жасадда бир бўлаг гўшт бор, агар шу бир бўлаг гўшт соғлом бўлса, бутун жасад соғлом бўлади. Агар шу бир бўлаг бузиладиган бўлса,бутун жасадни ҳамаси бузулади, у қалб бўлади" деганлар. Шунинг учун қалбни мисол қилиб айтиляпти. Шунинг учун ширкни ҳаммасини инкор қилинади, шундан кейин ширкни ҳаммасини йўқ қилгандан кейин, тоғутга кофир бўлгандан кейингина Аллоҳга иймон келтиради. Тоғутларга кофир бўлишнинг сифати яъни шартлари 5 тадир.
Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб رحمة الله айтадилар:
فأما صفة الكفر بالطاغوت: فأن تعتقد بطلان عبادة غير الله، وتتركها وتُبغضها وتكفر أهلها وتعاديهم.
Бу, Аллоҳдан бошқасига ибодатни ботил дея эътиқод қилишинг, тоғутларни тарк қилишинг, уларга ғазаб қилишинг, уларни такфир қилишинг (кофир деб билишинг) , уларни душман деб билиши`нгдир. (Ад дуроруссания, 1 жуз 161 саҳифа).
