🔹МАТИВАЦИОН ХАЁЛ🔹
Бехаловат кўксимда жоним,
Дунёлардан кечгим келади,
Қайтиб асри саодат сари,
Тавҳид сувин ичгим келади.
Шунда лахза тасаввур этиб,
Асхобларга айланиб бир он,
Ул Абдуллоҳ Масъуд каби,
Тадаббурла ўқирман Қуръон.
Фараз қилиб ўрнида ўзни,
Анас Ибн Моликдек бир дам,
Расулуллоҳ хизмати учун,
Шай турарман берай деб ёрдам.
Не десалар Аллоҳ элчиси,
Барин харис ёдда тутишга,
Бўлдим бир Зум Абу Хурайра,
Хадислардан дарслар ўтишга.
Оташпараст қавмидан чиқиб
Хақни излаб, қулликка тушган,
Айланарман Салмон Форсийга,
У сахобий бир қони жўшган.
Таврот Илмин эгаллаб тугул,
Элчи келса,Иймон келтириб,
Ул яхудий Абдуллоҳ Салом
Эсга келар кўнглим тўлдириб.
Энг содиқ дўст бўлмоқлик махол,
Абу Бакир бундан мустасно,
Содиқликла Аллоҳ, Расулга,
Яшаб ўтди Худди шу асно.
Умар бўлмоқ хаёлан хатто
Сескантирар вужудим ногох,
Шайтон қўрққан Умар ул Форуқ,
Фақирларнинг холидан огоҳ.
Мен Хабаший Билол бўлмоққа,
Кўп чирандим азонлар айтиб,
Лек иймонин туя олмадим,
Ўшал асри саодатга қайтиб.
Гарчи тутиб қўлда зулфиқор
Алиман деб хаёлга толдим,
Умматга наф бермайин туриб,
Хаёлимдан уятга қолдим.
Катта фитна қўзгалган они
Усмон солди ўзни хатарга,
Ким қўйибди мендай ношудга,
Усмонман деб хаёл этарга.
Бўлиб кўриш Хадича, Оиша,
Расулуллоҳ чехрасин кўрган,
Орзу, лекин хаддим сиғмагай,
Мен ким, ғафлат бағрига кирган.
Лек хаёллар бўлмас хақиқат,
Шу замонда ғайратлар қилиб,
Аллоҳ учун жон бермоқ шараф,
Кофирларнинг терисин шилиб.
Тугулибман Роббимга хамдлар,
Шу замонда мусулмон бўлиб,
Расул даврин қадрини билмай,
Кўплар кетган иймонсиз ўлиб!
🔹МАТИВАЦИОН ХАЁЛ🔹
Бехаловат кўксимда жоним,
Дунёлардан кечгим келади,
Қайтиб асри саодат сари,
Тавҳид сувин ичгим келади.
Шунда лахза тасаввур этиб,
Асхобларга айланиб бир он,
Ул Абдуллоҳ Масъуд каби,
Тадаббурла ўқирман Қуръон.
Фараз қилиб ўрнида ўзни,
Анас Ибн Моликдек бир дам,
Расулуллоҳ хизмати учун,
Шай турарман берай деб ёрдам.
Не десалар Аллоҳ элчиси,
Барин харис ёдда тутишга,
Бўлдим бир Зум Абу Хурайра,
Хадислардан дарслар ўтишга.
Оташпараст қавмидан чиқиб
Хақни излаб, қулликка тушган,
Айланарман Салмон Форсийга,
У сахобий бир қони жўшган.
Таврот Илмин эгаллаб тугул,
Элчи келса,Иймон келтириб,
Ул яхудий Абдуллоҳ Салом
Эсга келар кўнглим тўлдириб.
Энг содиқ дўст бўлмоқлик махол,
Абу Бакир бундан мустасно,
Содиқликла Аллоҳ, Расулга,
Яшаб ўтди Худди шу асно.
Умар бўлмоқ хаёлан хатто
Сескантирар вужудим ногох,
Шайтон қўрққан Умар ул Форуқ,
Фақирларнинг холидан огоҳ.
Мен Хабаший Билол бўлмоққа,
Кўп чирандим азонлар айтиб,
Лек иймонин туя олмадим,
Ўшал асри саодатга қайтиб.
Гарчи тутиб қўлда зулфиқор
Алиман деб хаёлга толдим,
Умматга наф бермайин туриб,
Хаёлимдан уятга қолдим.
Катта фитна қўзгалган они
Усмон солди ўзни хатарга,
Ким қўйибди мендай ношудга,
Усмонман деб хаёл этарга.
Бўлиб кўриш Хадича, Оиша,
Расулуллоҳ чехрасин кўрган,
Орзу, лекин хаддим сиғмагай,
Мен ким, ғафлат бағрига кирган.
Лек хаёллар бўлмас хақиқат,
Шу замонда ғайратлар қилиб,
Аллоҳ учун жон бермоқ шараф,
Кофирларнинг терисин шилиб.
Тугулибман Роббимга хамдлар,
Шу замонда мусулмон бўлиб,
Расул даврин қадрини билмай,
Кўплар кетган иймонсиз ўлиб!