Abdulqodir Samarqandiy

ҒАНИМАТ

   Охирги лаҳзаларда ўлим жазосидан қутилиб қолган Достоевский укасига қуйидаги мактубни ёзди:

   \"Ўтмишга, бекорга зое қилган йилларимга назар солар эканман, қалбим аламдан қон йиғлайди. Ҳаёт бу тортиқ. Бундаги ҳар бир дақиқа абадий саодатга тенгдир. Қани буни ҳамма англаса эди!

   Энди ҳаётим ўзгаради. Мен ҳаётни янгидан бошлайман!\".

   Бизнинг ҳаётимиз қадрлими?!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

Аллоҳ сизга юзини ўзгартириб турли рангга кирмайдиган кишини насиб қилган бўлса анча бахтли инсон экансиз!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

Кунлар бир-бирига ўхшай бошласа, демак кишилар гўзалликни кўришдан тўхтаган бўлишади!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ҚИСҚА ҲИКОЯ

Буюк рус адиби Антон Чеховнинг бир қисқа ҳикояси бор:

“Қария ўзининг бемор хотинини озғин оти тортадиган аравага ортиб даволаш учун узоқдаги шаҳарга йўл олди. Йўлда қария худди ўзига ўзи гапираётгандек паст овозда ғулдириб гапириб кетар эди. У бир вақтнинг ўзида ўзи билан қирқ йил бирга ҳаёт машаққатлари тотган, тирикчилик қайғусини бирга чеккан , далаларда деҳқончиликда унга ёрдамчи бўлган, хонадонини тартибга солган хотинига ҳам тасалли бериб кетар эди...

Қария мана шу лаҳзаларда ўтган шунча йиллар мобайнида хотинига қаттиққўллик қилганини, унга бирор марта яхши муомала қилмаганини, ширин гаплар айтиб кўнглини олмаганини ҳис қилди. Унга кўп зулм қилганини айтди. Чунки хотинига ширин гаплар гапириш учун, унга табассум қилиш учун ҳаёт ташвишларидан ортмаганини гапирди. Қария бу гапларни йўл бўйи хотинига маҳзун бўлиб, таассуф билан гапириб борди. Сув тошни ўйиб ташлагани каби оддий сўзлар ҳам киши қалбини ўйиб ташлайди. Унда чуқур излар қолдиради. Қария қирқ йил мобайнида хотинига бера олмаган муҳаббат, меҳр ва эр-хотин ўртасидаги ҳаёт илиқлигини унга энди бермоқчи бўлди. Унга энди бундан сўнг барча истакларини бажаришини, умрининг охиригача барча орзуларини рўёбга чиқаришини айтиб ваъдалар берди...

Қария манзилга етиб боргач, отдан тушиб аравадан хотинини илк бор кўтариб туширмоқчи бўлди. Аммо хотини вафот этган эди. Унинг танаси совиб бўлган, қариянинг ширин сўзларини эшитмасдан олдин жонини яратганга топширган эди!”.

Аламли ҳикоя мана шу ерда тугайди. Чехов бу ҳикояси орқали бизни қарияга ўхшаб ўзимизга ўзимиз гапириб қолишимиздан огоҳлантиради. Вақтни ўтказиб юборишимиздан бизни қайтаради. Чунки вақт ўтганидан сўнг ширин гапларнинг кимга кераги бор?!

Биз бир-биримизнинг қадримизни вақт ўтиб англаймиз. Вақтида бериладиган бир дона гул вақт ўтганидан кейин бериладиган бутун дунёдан яхшидир. Вақтида айтилган битта ширин сўз ҳислар ўлганидан кейин битилган бутун бир қасидадан яхшидир.

Маййитнинг пешанасидан ўпиб кечирим сўраш каби кечиккан нарсадан фойда йўқ.

Гўзал нарсаларни ортга сурманг. Иккинчи бор имкониятга эга бўлмаслигингиз мумкин!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ҚАЙТАРГАН ЭДИЛАР...

Ибн Асир роҳимаҳуллоҳ ўзининг \"Усудул ғоба фий маърифатис саҳоба\" номли китобида келтиради:

\"Жассома ибн Мусоҳиқ розияллоҳу анҳу кўркам ва сўзга уста инсон эди. Халифа Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу уни кўп марталаб Ҳирақлга элчи қилиб жўнатган эди. Жассома сафарларидан бирида Ҳирақлнинг олдига кирганини шундай эслайди:

\"Мен унинг олдига кирдим. Ўтиришим учун менга бир курси беришди. Унинг нимадан ясалганига эътибор бердим. У соф тилладан ясалган эди. Дарров ўрнимдан сакраб турдим. Ҳирақл кулиб деди:

- Нега биз сени икром қилиб ўтирғизган курсидан турдинг?

Мен дедим:

- Мен Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам бунга ўхшаган нарсалардан қайтарганларини эшитганман!

Истаган жойингизга боринг, аммо динингиз ўзингиз билан бирга бўлсин. Ҳар жойга қараб ўзгарадиган буқаламун каби бўлманг. Динингизла фахрланинг, ундан хижолат бўлманг. Инсонлар асосга эга бўлган шахсларни ҳурмат қилишади!

Ҳимматингиз ҳудҳуддан паст бўлмасин. У Сабаъ аҳлининг ширкда юришига, Аллоҳдан ўзгага ибодат қилишига шундай қараб турмади!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov