Translation is not possible.
Bir kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam hujrai saodatlarida o'tirarkanlar, oxirat haqida gapirdilar. Yonlarida o'tirgan Oisha onamiz roضiyallohu anho yig'lay boshladilar. "Mening xonadonimda jannat ahlidan bo'lmagan biror-bir ahli ayol yo'qdir", degan rivoyatni o'z quloqlari bilan eshitgan , jannat xushxabariga musharraf bo'lgan onamizning qalblariga qo'rquv oraladi, hayiqdilar. U kishi yig'laganlarini ko'rib, Allohning rasuli so'radilar:
- Bu ko'z yoshlar sababi nima, ey Oisha?
-Yo Rasululloh, siz U kunda meni ham tanimaysizmi?
-Shunday. Birov birovga foyda berolmaydigan o'sha Kunda seni men ham qutqarib qola olmayman, ey Oisha...
 
Payg'ambar alayhissalom nubuvvat sohibi bo'lishlariga qaramay, eng ko'p sevgan ayollari Oisha onamizni ham taniy olmasalar , bizga g'urur berayotgan bu puch amallarimiz bilan boshimizni qaysi toshga uraylik???
Send as a message
Share on my page
Share in the group