Komilhon

ШАЙТОННИНГ КИМЛАРГА КУЧИ ЕТАДИ

Ибн Жавзий «Талбису иблис» китобида қизиқ бир қиссани келтиради:

Аллоҳга шерик қилиб, сиғиниб юрилган бир дарахт бор эди. Бир куни бир киши Аллоҳ учун ғазаб қилиб, шу дарахтни кесиб ташлашга аҳд қилди. У дарахт ёнига келганида шайтон инсон суратида унинг олдида пайдо бўлиб: «Нима қилмоқчисан?», деб сўради.

«Аллоҳга шерик қилиниб, сиғиниладиган шу дарахтни кесиб ташламоқчиман», деб жавоб берди у.

«Сен ўзинг унга сиғинмас экансан-ку, сиғинадиганларнинг сенга нима зарари бор?!», деди шайтон.

«Йўқ, мен уни албатта кесиб ташлайман!», деди ҳалиги одам.

«Мен сенга ундан кўра яхшироқ бир таклиф айтсам, нима дейсан? Сен уни кесмагин, эвазига ҳар куни уйқудан уйғонишингда ёстиғинг олдида икки динор қўйилганини кўрасан».

«Ким бунга кафил бўлади?!»

«Мен кафилман!».

Шундан сўнг ҳалиги одам ортига қайтди. Эрталаб уйқудан турганида ёстиғи олдида икки динор қўйилганини кўрди.

Эртасига эрталаб ваъда қилинган икки динорни ёстиғи олдида топмади. Шунда ғазабланиб, болтасини кўтариб, дарахтни кесиш учун жўнади. Дарахт олдида шайтон унга кечаги суратида йўлиқиб: «Нима қилмоқчисан?», деб сўради.

«Аллоҳга шерик қилиниб, сиғиниладиган шу дарахтни кесиб ташламоқчиман», деб жавоб берди у.

«Бекор айтибсан, бунга ҳаргиз йўл қўймайман!», деди шайтон.

Киши дарахтга болта урмоқчи бўлганида шайтон уни кўтариб, ерга урди, бўғиб, ўлдириб қўяёзди.

Сўнг: «Биласанми, мен кимман? Мен шайтонман. Сен аввалги сафар Аллоҳ учун ғазаб қилиб келгандинг, шу боис сенга кучим етмас эди. Шунинг учун мен сени икки динор билан алдадим. Аммо, бугун ўша маҳрум бўлганинг икки динор учун ғазаб қилиб келдинг, шунинг учун мен сени мағлуб қилдим», деди.

Ўйлаб кўринг, эй Аллоҳнинг бандаси!

Аллоҳ таоло айтади: «Албатта, иймон келтирган ва ёлғиз Парвардигорларига таваккул қиладиган зотлар устида (шайтон)учун ҳеч қандай салтанат — ҳукмронлик йўқдир. Унинг (шайтоннинг) ҳукмронлиги фақат (уни) дўст тутиб, (Аллоҳ)га шерик қилиб оладиган кимсалар устидадир» (Наҳл: 99, 100).

Мўминларга шайтон ҳукмрон бўлолмайди.

Аллоҳ таоло айтади: «Аниқки, Менинг бандаларим устида сен учун ҳеч қандай салтанат —ҳукмронлик йўқдир, магар сенга эргашган гумроҳ кимсаларнигина (бу Тўғри йўлдан оздира олурсан)»

(Ҳижр: 42-оят).

Саййидинг билан учрашиш ўзингнинг қўлингда экани сенга иззат ва шараф учун кифоя қилади. Таҳорат оласану, учрашишни ният қилиб "Аллоҳу акбар" десанг, Аллоҳ азза ва жалла билан бирга бўласан. Бу учрашувда учрашув жойи, учрашув вақти, учрашувнинг қанча вақт давом этишини сен белгилайсан. Учрашув мавзусини ҳам сен танлайсан. Қачон ўзинг хоҳлаб учрашувни якунламагунингча Роббинг ҳузурида бўлаверасан.

Энди дунёдаги машҳур, юқори мансабли кишилар билан учрашишингни тасаввур қил. Қанча машаққат ва қийинчилик билан учрашасан. Учрашгунингча қанча тўсиқлару, қўриқчиларга рўбарў бўласан. Ундан ташқари учрашув вақтини ҳам, учрашув жойини ҳам сен белгиламайсан. Учрашув мавзуси ва ундан бошқа нарсаларни ҳам сен танлай олмайсан!....

Муҳаммад Мутаваллий Шаъровий

«Ҳикматлар чашмаси»дан

Севги басир кўзларга нур бахшида қилади. Севги зулматда йўлини тополмаётганларга тўғри йўл кўрсатади. Севги бор жойда абадий тинчлик ва қувонч ҳукм суради. Севги бор жойда ҳаловат, бирдамлик ва ҳақиқий биродарлик бор.

ТАФАККУР

Аллоҳнинг синовларига гўзал сабр қилиш шарти билан, машаққатлар ортидан гўзал мукофотлар келади.

Сабр – ўзи аччиқ, лекин лекин натижаси гўзал дори кабидир. Аллоҳим, бизга гўзал сабр ато қилгин!

Гўзал сабр қила оладиган инсон бошқа ҳар қандай ишни ҳам гўзал шаклда рўёбга чиқара олади.

Ким ҳақиқий дуо қилиб, чинакам гўзал сабр қила олса, бўлиши мумкин эмас деб ўйлаганлари ҳам ўнгидан келаверади.

БИЛАСИЗМИ:

Бир донишманддан:

“Қайси одам афзал?” деб сўрадилар.

Шунда у:

“Суҳбатлашганда, уни ҳикматли деб биладиган, ғазабланганда ҳалим бўладиган, ютуққа эришганда саховатли бўладиган, бирор нарса сўраганингда кўп нарса берадиган, аҳд қилганда, вафо қиладиган, унга шикоят қилганингда раҳмли бўладиган” деб жавоб берди.

Роббим мунофиқлардан қилмасин.